دستهايت جدا ز تن سردند
بي تو امشب كجا نمي گریند؟
حرفهایت به زیر لب خاموش
دستهایت جدا جدا بردند
رستگاری همین دو شعر از عشق
سینه هایی که از غضب مُردند
حس و ظاهر اگر همین باشد
از تو دارم نشان که بی حدند
از حسابی جدا ،سری از عشق
دست هایی که از لبي زردند
چهره ها در صف هزاران شعر
باختم از سری که بر دردند
لامسه از دو شعر انگشتت
خواب شد از دلی که آزردند
تو محبی قضا چرا خواندن؟
شعر عصری از قدی که پژمردند
دستهایت پر از صلابت،موج
خون به دل شد که از سری کندند
دولت تو بهای خون از سر
ترجمان شد غزل که بر کردند
بي تو امشب كجا نمي گریند؟
حرفهایت به زیر لب خاموش
دستهایت جدا جدا بردند
رستگاری همین دو شعر از عشق
سینه هایی که از غضب مُردند
حس و ظاهر اگر همین باشد
از تو دارم نشان که بی حدند
از حسابی جدا ،سری از عشق
دست هایی که از لبي زردند
چهره ها در صف هزاران شعر
باختم از سری که بر دردند
لامسه از دو شعر انگشتت
خواب شد از دلی که آزردند
تو محبی قضا چرا خواندن؟
شعر عصری از قدی که پژمردند
دستهایت پر از صلابت،موج
خون به دل شد که از سری کندند
دولت تو بهای خون از سر
ترجمان شد غزل که بر کردند
سیده مریم جعفری
شاعر سیده مریم جعفری
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
