سیده زهرا شفیعی – بی تو

امشب از فرطِ غمت راهیِ میخانه شدم
مست و بی تاب تو و عاشق و دیوانه شدم

رفتنت از نفس انداخت نفس های مرا
بی تو با حسرتِ جانکاه تو همخانه شدم

نیستی در غزلم ،اشک، تو را می بارد
رفتی و همدم پر دردی کاشانه شدم

بیت بیتِ غزلم بی تو فقط آه شده ست
بی تو مشهورترین شاعرِ همخانه شدم

بی تو آواره ی یک کوچه ی بی نام منم
مثل شهری که پس از زلزله ویرانه شدم

بی تو بدنامیِ من شُهره ی عالم شده است
مُو پریشان شده در حسرتِ یک شانه شدم

نیستی آتش دل قصد گلستان نکند
باخودم ، با نفسم ، باهمه بیگانه شدم