سیدمحمود کاظمی – گلایه

هرچند گه گذار و گذرها کنم ولی
روحم اسیر و در غل و زندانیم هنوز

دستی بسر نمیکشدم دست روزگار
من غرق روزگار پشیمانیم هنوز

قربان هرکه گشتم و کردم محبتش
دیدم به چوب دارم و قربانیم هنوز

پنهان نمیکنم ز وفاداری ام چه سود
در پیش چشم آنهمه پنهانیم هنوز

مهمان میان گلشن و گلها نبوده ام
در جمع هر مغیل ام و مهمانیم هنوز

خیری ندیده ام من ازین عالم نخست
دلخوش بروز آخر و آن ثانی ام هنوز

چون می نهی به ساحل دریای من قدم
بر هوش باش موجم و طوفانیم هنوز.

مرهم بجان خسته ی من نغمه و غزل
می بینی ام اگر به غزل خوانیم هنوز