سیدمحمود کاظمی – مه زیبا

در اوج آسمانی و گه نیمه گه تمام
بنگر که دل به هر دو چه جانانه بسته ام

میبینمت تو را که چه تنهایی و غریب
من هم میان جمع غریبان نشسته ام

دوری ز شمس خویش و ز خویشان رهیده ای
من هم ز قوم و خویش ز بیگانه جسته ام

زین عالمان بی عمل و علم و بی گذشت
آری کز این جهان پر از حیله خسته ام

جمعی پر از شرار و دگر جملگی شریر
یارب حذر کنم گر ازین دار و دسته ام

خواهد دلم که با تو شبی جمله سر کند
بنشین که من ز وصل تو جانا خجسته ام