بس که درراه وصال توستم دیده دلم
شهرت تجربه اش همسفر باد رود
خسته ازجور وجفای توشدم حال ولی
ای دریغا که نگاهت مگر ازیاد رود؟
ناله هایم زفراقت برسد گوش فلک
غم هر لحظه به کاشانه ی فرهاد رود
نتوان گفت همه راز درونم به صبا
چه کنم شهره ی عشقِ منِ ناشاد رود
درددلهای مرا گوش کن و هیچ مپرس
تو بدان راز دلم همره همزاد رود
ازجفایش سخنی با دل دیوانه مگو
که همه تاب و توان درپیِ ارشاد رود
#س احمدوند
شاعر سکینه احمدوند
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو