سکینه احمدوند – خداوند کریم

تو پناهی و مرادی و همین شد باورم

روسیاهم شرمسارازبار عصیان وگناه

مینویسم شعرها باشرم براین دفترم

تو خداوندجلیلی؛مهربان با بنده گان

حال وروزم را ببین؛باید که ازدل بگذرم

شرمسارم نادم و نالان به درگاهت خدا

بین جفای بنده گانت را چه آورده سرم

روزوشب گریانم واین سینه ی ماتم زده

دارم امید ازکرم اینک تو گیری دربرم

تو پناه آخرینی ای خداوند رحیم

حال زارم را بین یارب پریشان خاطرم

#س احمدوند