سيد محمد طباطبايي – بي وفايي

شده مست عطر و بويت ، دلم آهوي ختايي

ز كنار چشم نرگس ، نظري تو سوي ما كن

كه روا نباشد اي گل ، به من اين جفا نمايي

همه شب خرابِ از مي ، بروم به سوي مسجد

چه كند دل حزينم ، كه تو عرش كبريايي

دل من به بند بويت ، به كمند بسته مويت

به دو زلف عنبرينت كه تو طرّه بر گشايي

به حريم امنت اي جان تو مرا رهم ندادي

ز چه رو روا به عاشق شود اينچنين جفايي

من بي نواي “مسكين” بدهم به تحفه جاني

ره عاشقان بي دل ، شده رسم جان فدايي

محمدطباطبايي