قالب شعر: غزل

سودای باران داری و من از تبار کوهسار

هنگام تنهایی بیا بر شانه ی کوهت ببار

وقتی خرامان میشوی درکوچه باغ خاطرم

بر سنگفرش زندگی انگار پاشیده بهار

حتی سکوت خانه هم با یاد تو گم می شود

ای زخمه هایت روی قلبم نت به نت آوای تار

از مرز آغوش من و از احتیاطم در گذر

تسخیر کن جان مرا خطی بکش بر انتظار

هم از تبار سوسنی هم از دیار یاسمن

پیچیده از آغوش تو در خلوت جانم قرار

شب با خیال روی تو از چشمکی کوتاهتر

امشب بمان در خلوتم خواب خوش دنباله دار