سهراب عرب زاده.سرگشته. – کبوتر با کبوتر مانده اما از سرِ اجبار

شدهِ شاکی از این وابستگی ها هم در و دیوار

همان روزی که می گیرد به جایِ عشق را عادت

بدونِ شک خیانت می شود بر هر دلی بسیار

در این دنیا کسی دیگر سرِ حرفش نمی ماند

همین حرفِ مرا باخود کمی هر شب بکن تکرار

عجب دیوانگی کردم که از دردم سخن گفتم

همان وقتی که می فهمی از او…هی می کند انکار…

همین انکار ها می سازدت تنها و غمگینت

تو هر شب پلک بر هم می گذاری و ولی بیدار
سرگشته