روزه ات مقبول،دستی را گرفتی در نهان؟
بار هم برداشتی از دوش مردی خسته جان؟
با دروغ و کینه آیا قهرکردی بی هوا؟
راستی این ماه،غیبت را گرفتی از زبان؟
بوسه بر دستان بابا یا که مادر هم زدی؟
با دعایش تا شود شادی به کامت جاودان؟
حق مظلومی گرفتی بی هوا با اقتدار
مال هر کس را که بردی باز گرداندی به آن؟
این رفیقت بهترین یارت حلالت کرده است؟
عذر خواهی کرده ای اصلا تو از او این زمان؟
روزه ات مقبول،باشد اینچنین گر بوده ای
فرش باشد زیر پایت هفت،طاقِ آسمان
سرگشته
شاعر سهراب عرب زاده.سرگشته.
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
