سهراب عرب زاده.سرگشته. – د نسی سی دل ما آدم غمخوار بیو

تا نَدِن مونگه وَم و قلبمه آزار بیو

مو بخاطِر تو بُریدُم وَ هَمِی دوس و رفیق

زِر سِراکوی دِلُم مُردِمه وَردار بیو

بس که سر رِی تو نِشهسُم که خَوَر آوو وَت

دَ زَوون اومده وَم هر در و دیوار بیو

کاش یاوی بِزَنُم بُی تو قَدَم فصل پُییز

خشک،آوی همه ی بلگ و گل و خار بیو

تو پرستاری و در مونه دلِ غم زَدَمی

منتی بِیل کمی ری سر بیمار بیو
سرگشته