سهراب عرب زاده.سرگشته. – تا شدم سرگشته ات دیدم که شیدا نیستی

رنگ لیلا داشتی اما تو لیلا نیستی

هر کجا پا می گذارم از تو دارم خاطره

درد دارد خاطراتم چون که با ما نیستی

شد نصیبِ قلب من تنها شدن بی انتها

می کشد تنهایی ام اما تو تنها نیستی

هر که دلگرمت شود هم مثل من یخ می زند

هیزمِ آتش برایِ فصل سرما نیستی

نو که می آید دل آزاری فراهم می شود

با بهانه های واهی می روی یا نیستی

“با تو ام ای برکه ی متروکه ی جلبک زده

در خودت غرقم نکن وقتی که دریا نیستی”

ای دلت دروازه ی بی در شده در شهر عشق

تا کجا ها تا به کی اهلِ مدارا نیستی؟

سرگشته