سهراب عرب زاده.سرگشته. – ای صبا سی مونه آواره چه آوردیه باز

غصه دادی مونه کِش کرده وَ ری سر دَ بسه
دال و “دِن”دورت ایا داره چه آوردیه باز

در و دولِ بخدا بهسنه ری ما چه کنیم
هر چه گفتن همش آزاره چه آوردیه باز

خوَرل غصه و دردن همه جا ناله و آه
دل و جونش که دَ بیزاره چه آوردیه باز

ایبووِن تاک و پرنگی همه بیدار الان
دله سرگشته خو بیداره چه آوردیه باز
سرگشته