سمیه جلالی – کبوترانه

غزل غزل ز تو گفتم عزیز جان باشی
برای هر شب من،ماهِ مهربان باشی

به شوقِ بال گشودن میانِ سینه ی تو
کبوترانه پریدم که آسمان باشی

پریده ام به تمنا به روی شانه ی تو
که بی پناهِ تو باشم و آشیان باشی

لبم که خشک شد از این هوای پاییزی
خدا کند که تو باران بی امان باشی

به انتظار نشستم برای حادثه ات
چه می شود تو همان حالِ ناگهان باشی؟

#سمیه_جلالی