“ناگهان “
مو پریشان می کنی در باد،یعنی عاشقی
حس خوبی داری از باران و بوی رازقی
تا که می آیی کمی آیینه را مجنون کنی
رو به رویت ناگهان می ایستد نابالغی
طعنه بر اندام موزون و ظریفت می زند
گوییا تو یک زن پتیاره و نالایقی
پیش رویت ساکت و هشیار اما پشت سر
می جود بند حریمت را که یعنی فاسقی
روسری را زیر حلقومت گره محکم بزن
حق اگر حرف تو باشد باز هم بی منطقی
#سمیه_جلالی
شاعر سمیه جلالی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو