سمیه جلالی – عطر لبت

سرد شد آتش عشقی که به قلبم دادی
رفتم از کویِ دلت آن مثلا آبادی

تک و تنهاست دلم،لیک بمان با دگران
نیست بر تو حرجی،خانه ی بی بنیادی

خشت خشت دلت از یک هوس ناپاک است
خصلت عشق تو این است که حزب بادی

روی آب است همه حرف و همه احساست
کلا از قید همه رابطه ها آزادی

دل شکستن هنری نیست ولی شکر خدا
گوییا این هنر توست،خوش استعدادی

#سمیه_جلالی