دنیای ما از هم جدا شد باورت میشه؟
خوابم و رویای تو بیدارم نخواهد کرد
این گیجی هر روزه درمانی ندارد، من
تب دارم و دستی که تیمارم نخواهد کرد
منشور سرگردان تقدیری پر از دردم
یک التهاب تازه بیمارم نخواهد کرد
میشد تو باشی و تمام غصه ها را شست
دنیای زیبایی که دیدارم نخواهد کرد
محراب چشمانم نگاهی ناب می خواهد
افسوس شوق بودنت تارم نخواهد کرد
من می نویسم، تو نمی خوانی، عجب دردیست؟!
واگویه هایم ذره ای خوارم نخواهد کرد
عشق از ازل در تار و پود سینه ام رویید
شوقی که جز بر مهر وادارم نخواهد کرد
طی می شود ایام؛ اگرچه، بی نفس هایت
تندیس رویای تو، هوشیارم نخواهد کرد
خوابم و رویای تو بیدارم نخواهد کرد
این گیجی هر روزه درمانی ندارد، من
تب دارم و دستی که تیمارم نخواهد کرد
منشور سرگردان تقدیری پر از دردم
یک التهاب تازه بیمارم نخواهد کرد
میشد تو باشی و تمام غصه ها را شست
دنیای زیبایی که دیدارم نخواهد کرد
محراب چشمانم نگاهی ناب می خواهد
افسوس شوق بودنت تارم نخواهد کرد
من می نویسم، تو نمی خوانی، عجب دردیست؟!
واگویه هایم ذره ای خوارم نخواهد کرد
عشق از ازل در تار و پود سینه ام رویید
شوقی که جز بر مهر وادارم نخواهد کرد
طی می شود ایام؛ اگرچه، بی نفس هایت
تندیس رویای تو، هوشیارم نخواهد کرد
………………..
در خالصانه ترین لحظه ی اتصال با معبود دعا برای یکدیگر را از یاد نبریم….بدرود عزیزان.
شاعر سمیه آزادنیا
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
