قالب شعر: چهار پاره

سلام؛ مرزِ مادری‌اَم!
سرای حبّ حیدری‌اَم!
تو را سراید این سرورِ
سرودِ سینه‌ی دری‌اَم*
🍃
سلامِ تو، ز جان بباید
نوای دل تو را سراید
صدای لحظه‌های قلبم
تو را میانِ خود نماید
🍃
نُمودی از شکوهِ مهری
غرورمند و کوهِ مهری
پیاله‌ی صبوحِ عشق و
عصاره‌های روحِ مِهری
🍃
شکفته در دلِ تو ایران
سرورِ باورِ شهیدان
تو سرزمینِ قاسمی و
جوانه‌های باغ ایمان
🍃
پیامِ رهبرت همیشه
درونِ سینه کرده ریشه
پیامِ فاخری که هر دم
صفا دمد به کار و پیشه
🍃
به «تو»، نهان، کند مباهات
جهان شده‌ست، بی‌کران مات
از این حضورِ پُرتبِ شور
در عرصه‌های انتخابات
🍃
دمیده مِهر، در هوایت
وجودِ جامِ جان، فدایت
بگو چه سان، دلم سراید
هماره‌های خود برایت؟
🍃
تو سرزمینِ پُرشهامت
صفای بسترِ عدالت
بگو چه سان، نهان، کند وصف
شکوه و شوکتِ شهادت؟
🍃
از افتخارِ آستانت
از انبساطِ آسمانت
از اتّحادِ مردمان و
از التهابِ بی‌کرانت
کم است هر چه گفته آید
کم است هر چه دل سراید
کم است؛ آری از شکوهت
هر آن‌چه جان، بیان نماید
🍃
ز روی حسّ پُرشراره
دلم بخواهدت هماره
میانِ آسمانِ جانم
تویی فقط، چنان ستاره
🍃
پرستمت، من عاشقانه
میانِ موجِ صد ترانه
به خاطرِ وفای مِهرت
بمان هماره جاودانه

زهرا حکیمی بافقی (الف_احساس)
🌹🌹🌹
پ. ن:
* دری: زبان فارسی.