بهارِ من تو بیا سینه ام پر از دردست
و بی تو باز زمستانِ سردِ نامردست
و بی تو باز زمستانِ سردِ نامردست
به جانِ پاکِ درختانِ سروِ آبادی
که روی لاله ی عاشق بدون تو زردست
بهارِ جان تو بیا و زِ دور دست غریب
ببین که دوری رویت به جان چه ها کردٙست
تو باشی و غم و غصه محال و فرض محال
تو نیستی و هوا همچنان پر از دردست
کجاست صحبت عید و کجاست فصل بهار
کجاست دختر شیرینِ خسروی سرمست
شاعر سعید هرمزی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
