1
بیا بشین و بریز و بنوش چای خوشی
نبود قبل حضور تو ردّپای خوشی
خوش است حال من اینروزهای باتوشدن
دلم هوای توکرده ، عجب هوای خوشی!
شبیه قصّه شده فصلِ آشنایی مان
چه داستان قشنگی! چه ماجرای خوشی!
بیا که غم برود ، میروی و شادی هم
حکایتی شده به به ! برو بیای خوشی
سرم به سینه ی شوق تو تکیه داده گمان
به اتکّای دل تو ، چه متکّای خوشی!
به کنج خلوت پستوی شاعرانه ام بنشین
که هست در پس هر شعر انزوای خوشی
ز سیل چشمه ی چشم سوختم ; دلم لرزید
تو آن طبیعت خوبی تو آن بلای خوشی!
شروع دلبری ات را کجا توانم جست؟
که میتپد دلم از وصل و انتهای خوشی
#سعید_بوستانی_چنانی
2
عاشق شدن قابل حاشا که نیست; هست؟!
دلدادگی غیر تمنّا که نیست ; هست؟
مهلت بده که تا بشوم بهتر از رقیب
این خواهشم توقّع بیجا که نیست; هست؟
در حوزه های دلشدگانت مرا نبر
دلبستگی شمارش آرا که نیست; هست؟
قدری مرا به داشته هایت اضافه کن!
در دفتر حساب تو مِنها که نیست; هست؟
درگیر چشمهای پُر از خواهش توام
آن چشمها اهل مدارا که نیست; هست؟
دیگر گره به روسری بسته ات نزن
مقصود تو طرح معمّا که نیست; هست؟
یک شهر ایستاده تو را جار میزنند
اینروزها وقت تماشا که نیست، هست؟
یک روز هم شده به تو اقرار میکنم
ابراز عشق حسّ تو خوانا که نیست; هست؟
صد موج گر به ساحل ذهنت نشسته است
قطعاً شبیه زاده ی دریا که نیست; هست؟!
#سعید_بوستانی_چنانی
3
حالا که آمدی به کنارم ، بمان ! نرو!
از هرچه رفتن است گله دارم بمان! نرو!
ای گل ! فریب غربت پروانه را نخور
در لابلای گشت و گذارم بمان! نرو!
داری حضور در نفس امّا ندارمت
ای آشنا به دار و ندارم، بمان! نرو!
تا پیش از آنکه ته بکشد اشتیاق شعر
یک لحظه هم شده به قرارم بمان! نرو!
هی آستین حوصله ام را ورق نزن!
آری ، به عشق ناب دچارم بمان! نرو!
حتماً قرار نیست ببارم ببین! ببین!
چون ابرهای تیره و تارم ،بمان! نرو!
معلوم نیست عاقبت شعرهای من
شاید نخواسته دل بسپارم بمان! نرو!
عادت نکرده ام به دروغی که گفته ام
احساس خاص با تو ندارم! بمان! نرو!
فتح غرور من که بدین سادگی نبود
تا کی نبودنت بشمارم ؟! بمان! نرو!
موسیقی دوچشم خوشت همدمم شده
همزاد سیم چهار سه تارم! بمان! نرو!
#سعید_بوستانی_چنانی
4
اینهمه شاعر…فراوانی ازین هم بیشتر؟
سنگ وگنجشک مفت،ارزانی ازین هم بیشتر!
آن نگاهت مثل برقی روح و جانم را گرفت
وه چه عالی ! برق مجّانی ازین هم بیشتر!
دم به دم کرده دلم را مردم چشمت شلوغ
واااای تهدید خیابانی ازین هم بیشتر؟
نه نگو!عادت به گرمای حضورت کرده ام
چلّه ی سرد زمستانی ازین هم بیشتر؟!
هم نمازم سوی تو هم بی لبانت روزه دار
پس بهشتت کو؟ مسلمانی ازین هم بیشتر؟!
ساحل دریا، کمی باران و دلتنگیِ عشق
وانکن مویت! پریشانی ازین هم بیشتر؟!
عهد بستم دل نبندم هرکه برمن دل نبست
پشتِ پا بر عالمِ فانی ازین هم بیشتر!
بوسه ها و رقصِ مِهر و ماه پشت ابر ماند
عشقبازیهای پنهانی ازین هم بیشتر…
#سعید_بوستانی_چنانی
5
عمر کوتاست، به حاشا شدنش می ارزد
عشق زیباست، به رسوا شدنش می ارزد
در خودت جاری و آزاد و رها باش و وسیع
همچو یک رود، که دریا شدنش می ارزد
گرچه دلبسته شدن سخت، ولی شیرینست
دل به دست آر ، که پیدا شدنش می ارزد
در بهاری که همه منتظر پائیزند
سبز شو! غنچه ، شکوفا شدنش می ارزد
اوفتادست گره در دلت انگار، چرا ؟!
وا کن این عقده ، که دل واشدنش می ارزد
دل به یاری بده که حرف تورا میفهمد
ورنه این قصّه به تنها شدنش می ارزد
نیمه ی گمشده ی حاضرِ پنهان: من و تو
زندگی ها به همین “ما” شدنش می ارزد
جمعه، دلتنگی و پائیز و غروب و هجران
شعر زخمی است; مداوا شدنش می ارزد
#سعید_بوستانی_چنانی
