یاد باد ، آن روزگـارے ڪہ جوان بودمے
در پےِ آغوشِ تو دور از دل و جان بودمے
زین غمِ دورانِ غَمت ، هجــر بِسوزاندمے
تا که دهم صبر و زِ دل تاب و توان بودمے
من گر از آغوشِ تو ، دور بمانــــــــــم #آهـــم
تا بہ چَشمت نرســـم ، اشڪِ روان بودمے
گر بپرسے ڪہ چرا عشقِ تو را میجویم ؟!
بازگویم که چو دیوانه و مجنونِ زمان بودمے
گر بخوانے غزلم ، شاعرے ام سخره مگیر
که چو آوازِ نوایت در پیِ سازِ بنان بودمے
در صفِ #دلدادگانت ، چون شبابان بودیم
تاڪہ وصلِ تو بشد ، همچو ڪمان بودمے
✍سعیده تفضّلے نیڪ
شاعر سعیده تفضّلی نیک (باران)
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
