اگـر هـوشـمـنـدی بـه مـعـنـی گـرایکـه مـعـنی بـمـاند ز صـورت بـجـایکـه را دانـش وجــود و تــقــوی نـبــودبـه صـورت درش هیچ مـعـنی نـبـودکـسـی خـسـبــد…
| اگـر هـوشـمـنـدی بـه مـعـنـی گـرای | کـه مـعـنی بـمـاند ز صـورت بـجـای |
| کـه را دانـش وجــود و تــقــوی نـبــود | بـه صـورت درش هیچ مـعـنی نـبـود |
| کـسـی خـسـبــد آسـوده در زیـر گـل | که خـسـبـند از او مردم آسـوده دل |
| غم خویش در زندگی خور که خویش | بـه مـرده نـپـردازد از حـرص خـویش |
| زر و نـعـمـت اکـنون بـده کـان تـسـت | که بـعد از تـو بـیرون ز فرمان تـست |
| نـخـواهـی کـه بــاشـی پـراگـنـده دل | پــراگــنــدگــان را ز خــاطــر مــهــل |
| پـریشـان کـن امروز گـنجـینه چـسـت | که فردا کلیدش نه در دست تست |
| تـو بــا خـود بــبـر تـوشـه خـویـشـتـن | کـه شــفـقـت نـیـایـد ز فـرزنـد و زن |
| کــســی گــوی دولــت ز دنــیــا بـــرد | که بـا خـود نصیبـی بـه عقبـی بـرد |
| بـه غمخـوارگی چـون سرانگشت من | نخـارد کـس اندر جـهان پـشـت من |
| مکن، بـر کف دست نه هرچه هست | که فردا به دندان بـری پشت دست |
| بــه پــوشـیـدن سـتـر درویـش کـوش | کـه سـتـر خـدایـت بـود پـرده پـوش |
| مـگـردان غـریـب از درت بــی نـصـیـب | مـبــادا کـه گـردی بـه درهـا غـریـب |
| بــزرگـی رسـانـد بــه مـحــتــاج خـیـر | که تـرسـد که محـتـاج گردد بـه غیر |
| بــه حــال دل خــســتــگــان در نـگــر | که روزی دلی خـستـه بـاشی مگر |
| درون فـــرومـــانـــدگـــان شـــاد کـــن | ز روز فـــرومـــانـــدگـــی یـــاد کـــن |
| نــه خــواهــنــده ای بــر در دیــگــران | بـه شـکـرانـه خـواهنـده از در مـران |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
