سروناز زندیه دولابی – دریای شرف…

ای اشک بگو سر به گریبانِ که بودی
“امشب نمک سینه ی بریانِ که بودی”

ای وای وطن مام وطن مام وطن باز
در آتش ِ افروخته ، قربانِ که بودی

ای شمع بگو دامن پروانه چرا سوخت
آشفته ترین گل ، تو پریشانِ که بودی

ققنوس ترین مشعل سوزان خدایی
آتش به پرو بالت و مهمانِ که بودی

در صور دمید اسم ترا عرش الهی
در بندِ قفس گوش به فرمانِ که بودی

ای شعله ترین نور طربخانه ی هستی
با عشق به آتش زده ، سوزانِ که بودی

قامت شده خم ، سروی ناز؛ از غم تهران
تا عرش نشینی؛ لبِ خندان ِکه بودی

سروناز_زندیه
۱ بهمن ۹۵
درسوگ سوختگان در ره عشق …