گـفــت چــون در آتــش افـروخــتــهگــشــت آن حــلــاج کــلــی ســوخــتــهعاشـقی آمد مگر چـوبـی بـدسـتبـر سـر آن طشـت خـاکسـتـر نشـسـتپـس زفان بـگشاد ه…
| گـفــت چــون در آتــش افـروخــتــه | گــشــت آن حــلــاج کــلــی ســوخــتــه |
| عاشـقی آمد مگر چـوبـی بـدسـت | بـر سـر آن طشـت خـاکسـتـر نشـسـت |
| پـس زفان بـگشاد هم چون آتشی | بــاز مـی شـوریـد خــاکـسـتــر خـوشـی |
| وانگهی می گفـت بـرگویید راسـت | کانک خوش می زد انا الحق او کجاست |
| آنـچ گـفـتـی آنـچ بـشـنـیدی هـمـه | وانــچ دانـســتــی و مــی دیـدی هـمــه |
| آن همـه جـز اول افـسـانـه نیسـت | محـو شو چـون جـایت این ویرانه نیسـت |
| اصـل بـاید، اصل مسـتـغنی و پـاک | گــر بــود فــرع و اگــر نــبــود چــه بـــاک |
| هسـت خـورشید حـقیقی بـر دوام | گــونـه ذره مـان نـه ســایـه والــســلــام |
| *** | |
| چـون بـرآمد صـد هزاران قرن بـیش | قـرنـهـای بــی زمـان نـه پـس نـه پـیـش |
| بــعــد از آن مـرغـان فـانـی را بــنـاز | بــی فــنــای کــل بــه خــود دادنــد بـــاز |
| چـون همه خویش بـا خویش آمدند | در بــقــا بــعــد از فــنــا پــیــش آمــدنــد |
| نیسـت هرگز، گر نوست و گر کهن | زان فــنــا و زان بـــقــا کــس را ســخــن |
| هم چـنـان کـو دور دورسـت از نظـر | شــرح ایــن دورســت از شــرح و خــبــر |
| لــیـکــن از راه مــثــال اصــحــابــنـا | شــرح جــســتــنـد از بــقـا بــعـد الـفـنـا |
| آن کـجــا ایـنـجــا تــوان پــرداخـتــن | نــو کــتـــابـــی بـــایــد آن را ســاخــتــن |
| زانـک اســرار الـبــقـا بــعــد الـفــنـا | آن شـــنـــاســـد کـــو بـــود آنـــرا ســـزا |
| تـا تـو هسـتـی در وجـود و در عـدم | کـــی تـــوانــی زد دریــن مـــنــزل قـــدم |
| چـون نـه این مـانـد نه آن در ره تـرا | خــواب چــون مــی آیــد ای ابـــلــه تـــرا |
| در نــگــر تـــا اول و آخــر چــه بـــود | گـر بــه آخــر دانـی ایـن آخــر چــه سـود |
| نـطــفـه پــرورده در صــد عــز و نـاز | تــا شــده هـم عــاقــل و هـم کـار ســاز |
| کــرده او را واقــف اســرار خــویـش | داده او را مــعـــرفـــت در کــار خـــویــش |
| بـعـد از آنش مـحـو کـرده محـو کـل | زان هــمـــه عـــزت درافـــکـــنــده بـــذل |
| بـــاز گـــردانـــیـــده او را خـــاک راه | بــــاز کـــرده فـــانـــی او را چـــنـــدگـــاه |
| پـس مـیـان این فـنـا صـد گـونـه راز | گـفـتــه بــی او، لـیـک بــا او گـفـتـه بــاز |
| بــعــد از آن او را بــقـایـی داده کـل | عــیــن عــزت کــرده بـــر وی عــیــن ذل |
| تـو چـه دانی تـا چه داری پـیش تـو | بـــا خـــود آی آخـــر فـــروانـــدیــش تـــو |
| تــا نـگــردد جــان تــو مـردود شــاه | کـی شـوی مـقـبــول شــاه آن جــایـگـاه |
| تــا نـیـابــی در فـنـا کـم کـاسـتــی | در بـــقــا هــرگــز نــبـــیــنــی راســتــی |
| اول انـــدازد بــــخـــواری در رهـــت | بـــاز بـــرگـــیــرد بـــه عـــزت نــاگـــهــت |
| نیست شو تا هستیت از پی رسد | تـا تـو هسـتـی، هسـت در تـو کی رسد |
| تــا نــگــردی مــحــو خــواری فــنــا | کـــی رســــد اثــــبــــات از عـــز بــــقـــا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
