تـبـارک الـله بـنگـر میان بـبـسـتـه بـه جـانز بـهر خـدمـت سـلـطـان سـپـهـبـد سـلـطـانبـلـنـد رای عـلـی خـاص خـسـرو ابـراهـیـمکه نه بقدرش چرخ است و نه …
| تـبـارک الـله بـنگـر میان بـبـسـتـه بـه جـان | ز بـهر خـدمـت سـلـطـان سـپـهـبـد سـلـطـان |
| بـلـنـد رای عـلـی خـاص خـسـرو ابـراهـیـم | که نه بقدرش چرخ است و نه به جودش کان |
| هـمـی نـتــازد جــز بــهـر نـصــرت اســلـام | هـمــی نــکــوشــد جــز بــهــر قــوت ایـمــان |
| نـه روز یـارد کـردن دلـش نـشــاط ســبــک | نـه خــواب یـارد دیـدن بــه شــب دمـاغ گـران |
| بـه رای خـویش کند کـار همچـو چـرخ بـلند | بـه چـنگ خـویش کند صـید همچـو شـیر ژیان |
| زمـانـه بــاشـد مـقـهـور چـون بــرد حـمـلـه | ســپــهـر بــاشــد مأمـور چــون دهـد فــرمـان |
| قـضـا بــتـرسـد و چـرخ و فـلـک بــپـرهـیـزد | ز نامه ای کـه عـلـی خـاص بـاشـدش عـنوان |
| بــه رای چــرخــی کـان را نـبــاشــد انـدازه | بــه طـبــع بــحـری کـان را نـیـوفـتــد نـقـصـان |
| نه بـه آسـتـانه جـاهش رسـیده هیچ یقین | نـه بـر کـرانـه مـدحـش گـذشـتـه هیچ گـمـان |
| خجـستـه مجـلس او را ز دولتـست بـساط | زدوده خــنـجــر او را ز نـصــرتــســت فــســان |
| نـگـر چـه کـرد او در کـار جـنـگـوان امـسـال | بــه رمـح خـطـی و تـیـر خـدنـگ و تـیـغ یـمـان |
| چـو سـرکشـیدند از خـط و خـط بـدبـخـتـی | بـه جـان و نفـس امل بـرکـشـیدشـان خـذلان |
| عـمـیـد و خــاصـه ســالـار شــهـریـار اجــل | بـساخـت از پـی کوشش چـو رستـم دستـان |
| نه گـشـتـه تـاری از مـوی بـنـدگـانـش کـم | نـه پــالـهـنـگـی گـشـتـه ز مـرکـبــانـش زیـان |
| بــه کــارزار شــد و فــتــح کــرده بــاز آمــد | بـه رای روشـن و عزم درسـت و بـخـت جـوان |
| شـده سـپـاهـی از ذوالـفـقـار او بــی سـر | شــــده جــــهــــانــــی از کــــارزار او ویــــران |
| ســــپــــه گــــردان از کــــارزار او خــــیـــره | نــجـــوم تـــابـــان انــدر حـــســام او حــیــران |
| نه نور داده چـو تـیغش ز گرد بـرق درخـش | نه پـویه کرده چو رخشش بـه دشت بـادبـزان |
| ز تــف دمـاغ بــجــوشــیـد زیـر هـر مـغــفـر | ز جـوش گـشـت جـگـر پــاره زیـر هـر خـفـتـان |
| بـــه نــور روی دلــارام شــد فــروزان تــیــغ | بـه شـکل ابـروی معـشـوق خـم گرفـت کمان |
| چو خواب در سر مردان مرد جـست حسام | چــو وهـم در دل گــردان گــرد رفــت ســنــان |
| نه جـای یافـت همـی در دمـاغ جـز خـنجـر | نـه راه بــرد هـمـی سـوی دیـده جـز پــیـکـان |
| هوا و خـاک ز گرد و ز خـون بـه گونه و رنگ | بــنـفـشــه طــبــری گـشــت و لـالـه نـعـمـان |
| عـقـاب وار قـضـا بـرگـشـاده تـیـز دو چـنـگ | نــهــنــگ وار اجــل بـــاز کــرده پــهــن دهــان |
| بـــه رزمــگــاه درآمــد چـــو حـــیــدر کـــرار | بـه دسـت قـبـضـه آن ذوالـفـقـار ملک سـتـان |
| چـنان نمـود همـی خـنجـرش ز تـیره غـبـار | چــنـانـکــه آتــش ســوزنـده در مــیـان دخــان |
| چـنـان بـگـشـت کـه گـفـتـی هزار دارد دل | چـنـان شـتـافـت کـه گـفـتـی هـزار دارد جـان |
| بـشـد ز جـای زمین چـون فرو گرفـت رکاب | بـمـانـد چـرخ ز گـردش چـو بــرکـشـیـد عـنـان |
| زمـانه وار همی کـند هر چـه یافـت ز جـای | اجــل نــهــاد هـمــی بــرد هـر چــه دیـد روان |
| اگـر نه از پـی دشـمـنش را بـه کـار شـدی | بــه هـیـچ حـال نـجـسـتــی ز تـیـر او حـدثـان |
| وگــرنــه مــرگ ز یــاران او یــکـــی بـــودی | نـیـافـتــی ز حـسـامـش بــه هـیـچ روی امـان |
| زهـی سـتــوده خــلـق خــدای عـز و جــل | زهــی گــزیــده و خــاص خــدایـگــان جــهــان |
| فـراخـتـه سـت بــرای تــو مـمـلـکـت رایـت | فـروخـتــه سـت بــه روی تــو شـهـریـار ایـوان |
| سـپـهر طـبـعـی در صـدر مسـند مـجـلـس | زمــانـه فــعــلــی در گــرد مــرکــب و مــیـدان |
| ســپــاه عـزم تــو را پــیـشـرو بــود نـصـرت | خـــلــاف رأی تـــو را راهــبـــر بـــود حـــرمــان |
| حـسـان و نـیزه و تـیـر تـو بـگـذرد کـه زخـم | ز مــغــز روی و دل ســنــگ و تــارک مــیــدان |
| شـکسـتـه گشـت بـه تـیغ تـو لشـگر کفـار | خــراب شــد بــه ســپــاه تــو کـشــور افـغـان |
| ز بس که سوخته جان و رانده خون گشت | زمــیـن و آب بــه رنـگ خــمــاهـن و مــرجــان |
| بـه سـور فـتـح تـو مـزمـر همـی زنـد زهـره | بـه سـوک دشـمـنـت انـدر کـبـود شـد کـیوان |
| تــمــام گــفــت نـدانـم ثــنـا و مـدحــت تــو | گـرم بــرون دمـد از تـن بــه جـای مـوی زبــان |
| زبـان نگفـت جـز از بـهر مدحـت تـو سـخـن | قـلـم نـبــسـت جـز از بـهـر خـدمـت تـو مـیـان |
| چـو بـوی وصف تـو یابـد همی بـخندد طبـع | چـون نـور مـدح تـو بـیـنـد هـمـی بــنـازد جـان |
| بــه راه کـرد بــهـار خـجـسـتـه اسـتـقـبــال | ز شـــادکـــامــی روی تـــو خـــرم و خـــنــدان |
| دریـغ داشـت ســم مـرکـب تــو را از خــاک | بــســاط کــرد زمــیـن را بــه لــالــه و ریـحــان |
| ز سرو پـر قد ممشوق گشت ساحـت بـاغ | ز لـالـه پـر رخ معـشـوق گـشـت لـالـه سـتـان |
| بـه بـاغ عـز تـو گـلـبـن همـی فـشـاند گـل | بـه نظـم مـدح تـو بـلـبـل همـی زنـد دسـتـان |
| بــزرگــوارا آنــی کــه در جــهــان چــون تــو | بـه هـر هنـر نـدهـد هیچ جـای خـلـق نـشـان |
| مـرا کـنون تـو خـداوندی و تـو خـواهی بـود | کـراسـت چـون تـو خـداونـد در هـمـه گـیـهـان |
| بــهـای خـویـش ز تــو چـنـد بــار یـافـتـه ام | گـــران خـــریــدی مـــفـــروش مـــرمـــرا ارزان |
| یکی حـکایت بـشـنو ز حـسـب حـال رهی | بـه عـقـل سـنج که عـقـلسـت عـدل را میزان |
| بــر ایـن حـصـار مـرا بــا سـتـاره بــاشـد راز | بـه چـشم خویش همی بـینم احتـراق و قران |
| منم نشستـه در پـیشم ایستـاده بـه پـای | خـیـال مـرگ و دهـان بــاز کـرده چـون ثـعـبـان |
| گـسـسـتـه بـند دو پـای من از گـرانی بـند | ضـعـیـف گـشــتــه تــن مـن ز مـحــنـت الـوان |
| بـلـای مـن هـمـه بـود از رجـا و از مـحـمـود | که گشـتـه بـادا این هر دو خـرطه سـبـع روان |
| وگــرنـه کــس را از مـن هـمـی نـیـایـد یـاد | کـه هسـت یا نه مسـعـود سـعـدبـن سـامان |
| نشـسـتـه بـودم در کـنـج خـانه ای بـدهک | بــه دولـت تـو مـرا بــود سـیـم و جـامـه و نـان |
| چـو بـر حـصار گذشتـی خجـستـه رایت تـو | شــدی دمــادم بــر مـن مــبــرت و احــســان |
| کـنـون نـگـویم کـاحـسـان تـو ز مـن بـبـرنـد | که چـون حـسـاب کنم بـر شـود ز عـقـد بـنان |
| بــه دولـت تــو مـرا نـیـســت انـده نـفـقـات | ز خــلـعـت تــو مـرا نـیـسـت جــامـه خــلـقـان |
| ولـیک کـشـت مـرا طـبـع این هـوای عـفـن | ز حـیـر گـشـتـم از این مـردمـان بـی سـامـان |
| نه مردمیست که بـا او سخـن تـوان گفتـن | نـه زیـرکـیـسـت کـه چـیـزی ازو شـنـیـد تـوان |
| اگــر نــبــودی بــیــچــاره پــیــر بــهــرامــی | چــگــونــه بــودی حــال مــن انــدریـن زنــدان |
| گـهی صـفـت کـندم حـالهای گـردش چـرخ | گــهــی بــیـان دهــدم رازهــای چــرخ کــیـان |
| مرا ز صـحـبـت او شـد درسـت عـلم نجـوم | حــســاب هـنـدسـه و هـیأت زمـیـن و مـکـان |
| چـنان شـدم کـه بـگویم بـر گمان بـه یقـین | کـه چـنـد بــاشـد یـک لـحـظـه چــرخ را دوران |
| چـنان کنم که دگر سـال اگر فرسـتـم شعر | بــدیــع صــنــعــت تــقــویــم مــن بــود بــا آن |
| سـر زمسـتـان بـی حـد فرسـتـمت اشـعار | اگـر بـه جـان بـرهـم زیـن سـمـوم تـابـسـتـان |
| اگــر نــبــودی تــیـمــار آن ضــعــیــفــه زال | که چشمهاش چو ابرست و اشک چون بـاران |
| خــدای دانــد اگــر غــم نــهـادمــی بــر دل | کـه حـال گـیـتــی هـرگـز نـدیـدمـی یـکـسـان |
| ولـــیــک زالـــی دارم کـــه در کـــنــار مـــرا | چـو جـان شـیـریـن پـرورد و مـرد کـرد و کـلـان |
| نـسـبــت هـرگـز او را خـیـال و نـنـدیـشـیـد | کـه من بـه قـلـعـه سـومانم او بـه هندسـتـان |
| هـمـی بــخـوانـد بــا آب چـشـم و بــا زاری | خــدای عــز و جــل را بـــه آشــکــار و نــهــان |
| در آن همی نگرم من که هر شـبـی تـا روز | چــه راز گــویـد یـارب بــه مــنـش بــاز رســان |
| نه بـیش یاد کنم هیچ رنج و شدت خـویش | نـه بـیش شـرح دهـم نـیز مـحـنـت و هـجـران |
| قـصـیـدهـات فـرسـتــم هـمـه مـنـاقـب تــو | هـمــه مــوافــق اوصــاف و مــخــتــلــف اوزان |
| یقین شـدم که بـه کوشش زمن نگردد بـاز | اگر قـضـایی هسـت کـردسـت ایزد سـبـحـان |
| چـو نیسـت دولت رنجـور کی شود کم رنج | بــخــواهــد ایــزد دشــوار کــی شــود آســان |
| هـمـیشـه تـا پـس نـیسـان همـی ایار بـود | همـیشـه تـا رسـد آذر همـی پـس از نیسـان |
| شـود چـو دیـبـه چـیـن بــاغـهـا ز ابـر بـهـار | شـود چـو شـفـشـه زیر شـاخ ها ز بـاد خـزان |
| بـه تـیغ نصـرت یاب و بـه فـتـح گـیتـی گـیر | بــه نـاز رامــش جــوی و بــه کــام دولــت ران |
| بــه جـود نـیـکـی کـار و بـه عـدل کـار گـذار | بــه جـاه مـلـک فـروز و بـه رای فـتـنـه نـشـان |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
