ز عــز و مـمـلـکـت و بــخــت بــاد بــرخــوردارسـر ملـوک جـهان خـسـرو ملـوک شـکـارظـهـیـر مـلـت حــق بــوالـمـظــفـر ابــراهـیـمنـصـیـر دولـت و دیـن پ…
| ز عــز و مـمـلـکـت و بــخــت بــاد بــرخــوردار | سـر ملـوک جـهان خـسـرو ملـوک شـکـار |
| ظـهـیـر مـلـت حــق بــوالـمـظــفـر ابــراهـیـم | نـصـیـر دولـت و دیـن پــادشـاه گـیـتـی دار |
| زمــانــه عــزم و قــضـــا قــوت و قــدر قــدرت | سـتـاره زیور و خـورشـیـد رای و چـرخ آثـار |
| زمـیـن تــوان و هـوا صــفـوت و اثــیـر نـهـیـب | جــهـان مـکـانـت و دریـا نـوال و کـوه وقــار |
| ز رأی طــبــع و کــف راد و پــهــن عــالــی او | فـلک زمین شـد و دریا سـراب و ابـر غـبـار |
| تـــبـــارک الــلــه از آن ابـــر آفـــتـــاب فـــروغ | کـه بــرفــروزد ازو بــخــت آســمـان کـردار |
| چـو مـاه و مـهر کـنـد عـدل را فـراز و نـشـیب | ز فـر و زیـب دهـد مـلـک را شـعـار و دثــار |
| بـه عـفـوش از تـف آتـش هـمـی بــرویـد گـل | بـه خشمش از گل تـازه همی بـروید خـار |
| ز هـیـچ گـردون چـون روی او نـتــافـت نـجـوم | ز هیچ دریا چـون گفـت او نخـاسـت بـخـار |
| ســتــارگــان مـگــر از حــزم و عــزم او زادنـد | کـه در جـبـلـت این ثـابـتـسـت و آن سـیار |
| جــهـان پــنـاهـا شــاهـا جــهـان شـاهـی را | نـبــود بـی تـو دل و دیـده روشـن و بـیـدار |
| ســحــاب جـــود تـــو آبـــاد کــرد هــر ویــران | نـســیـم عــدل تــو گـلـزار کـرد هـر گـلـزار |
| اگـر نـه آتـش بأسـت بــه رزم گـشـتـی تـیـز | کـجــا ز گـوهـر مـلـک آمـدی پــدیـد عــیـار |
| بـــه کــارزار دگــر کــرده ای نــهــاد جـــهــان | مـگـر کـه قـسـمـت او بـوده بـود نـاهمـوار |
| بــه حــد و خــنـجــر لـعــل تــکــاوران کــردی | زمــیـن هـامــون دریـا و کــوه آخــتــه غــار |
| جـهان گشـادی بـی مرز گـر ز سـندان کـوب | ملوک کشتـی بـی حـد بـه تـیغ خاره گذار |
| ز گـرد رخـش تـو چـون چـرخ تـیره بـینـد روی | ز آب خــنـجــر مـلــک تــو نـصــرت آرد بــار |
| بــهـشـت و دوزخ بــاشـد ضـیـا و ظـلـمـت را | بـه کـیش مـانوی آن مـدعـی چـهره نـگـار |
| از آنـکــه نـیـک هـمـانـنـد نـســبــتــی دارنـد | بـه مهر و کـینه تـو روز روشـن و شـب تـار |
| شــراب عــدل تــو گـرمـســت کـرد عــالـم را | نـهـیـب تــو بــبــرد از ســر زمــانـه خــمـار |
| محـیط گیتـی گشـتـه سـت همت تـو از آنک | هـمـی نـمـایـد گـیـتــیـش نـقـطـه پــرگـار |
| چو روی و پشت عدوی تو زرد و مجروحست | ز زخــم سـطـوت جــود تــو چــهـره دیـنـار |
| مگـر مخـالف و بـدخـواه ملک و دولت تـسـت | ز آب و آتــش خـیـل حــبــاب و فـوج شـرار |
| از آن حـبــاب چـو سـر بــرکـنـد شـود نـاچـیـز | وز آن شـرار چــو ســر بــرزنـد بــمـیـرد زار |
| نــمــانــد در هـمــه روی زمــیـن خــداونــدی | کـه او بــه بــنـدگـی تـو نـمـی کـنـد اقـرار |
| بــزرگــوار خــدایـا چــو قــرب ده ســالـســت | کـه می بـکـاهد جـان مـن از غـم و تـیمـار |
| رخـم ز نـاخـن خـسـتـه بــرم ز دسـت کـبـود | دلـم ز آتــش سـوزان تـنـم چـو مـوی نـزار |
| ز بـس کـه تـف بـلـاچـپ و راسـت بـر مـن زد | ز من بـجـسـت چـو سیماب بـی قرار قرار |
| بــدیـن تــغــیـر هـایـل بــه نـعــمــت عــالــی | که طعم عیشم زهرسـت و رنگ روزم تـار |
| چــنــان بـــلــرزم کــانــدر هــوا نــلــرزد مــرغ | چـنـان بـپـیـچـم کـانـدر زمـین نـپـیچـد مـار |
| تــنـم هـژبــری دارد شـکـسـتــه انـدر چـنـگ | دلـم عــقــابــی دارد گـرفــتــه در مـنـقــار |
| چـو کلک و نیزه اگر راسـت نیستـم دل و تـن | چـو کـلـک و نیزه مـرا هسـت بـر میان زنار |
| چـــرا ز دولــت عـــالــی تـــو پـــیــچـــم روی | کـه بـنـده زاده این دولـتـم بـه هفـت تـبـار |
| نه سـعـد سـلمان پـنجـاه سـال خـدمت کرد | به دست کرد بـرنج این همه ضیاع و عقار |
| بـه مـن سـپـرد و ز مـن بـسـتـدند فـرعـونـان | شـدم بـه عـجـز و ضـرورت ز خـانـمـان آوار |
| بـه حـضـرت آمـدم انصـاف خـواه و داد طـلـب | خــبـــر نــداشــتـــم از حــکــم ایــزد دادار |
| نـه روشــنــایـی و بــاران ز مــهـر و ابــر بــود | نـه جــسـت بــایـد روزی ز کـف تــو نـاچـار |
| مـرا امـیـد بــه هـنـجــار مـقــصــدی بــنـمـود | دلـم بـرد کـه بـه مـقـصـد بـیـاردم هـنـجـار |
| هـمـی نـدانـم خــود را گــنـاهـی و جــرمـی | مـگـر سـعـایت و تـلـبـیس دشـمـن مـکـار |
| ز مـن بــتـرسـد ای شـاه خـصـم نـاقـص مـن | کـه کـار مـدح بــه مـن بــازگـردد آخــر کـار |
| ز شــــال پــــیـــدا آرنــــد دیــــبــــه رومــــی | ز جــزع بـــاز شــنــاســنــد لؤلؤ شــهــوار |
| ز پــارگــیـن بــشــنـاســنـد بــحــر در آگــیـن | ز تــار مــیــغ بـــدانــنــد ابــر گــوهــر بـــار |
| سـپـر فکند و ندیده بـه دسـت من شـمشیر | بــداد پــشـت و نـبــوده مـیـان مـا پــیـکـار |
| در آن هــزیــمــت تــیــری گــشــاد در دیــده | مرا بخست چو من داشتم گشادش خوار |
| خــدای دانــد و هــر کــو خــدای را بــه دروغ | گــواه خــوانـده بــاشــد ز جــمـلـه کــفــار |
| که قصد من همه آن بـود تـا بـه خدمت شاه | چــو بــنــدگــان دگــر تــیــز گــرددم بـــازار |
| هــزار دیـوان ســازم ز نــظــم و در هــر یــک | هـزار مــدح طــرازم چــو صــد هـزار نـگــار |
| مـشــاطــه وار عــروســان پــردگـی ضــمـیـر | بـه پیش تخت کنم جلوه و بـه مجلس بـار |
| بــه صــیـقـل صــفــت و مـدح نـیـک بــزدایـم | ز تـــیــغ آتـــش و آیــیــنــه هــنــر زنــگــار |
| بــه اخــتــران خــرد بــخــت را کــنـم گـردون | بـه لـعـبــتـان سـخـن بـزم را کـنـم فـرخـار |
| چــو عـنـدلـیـب سـرایـم ثــنـای مـدحــت تــو | چـرا بـبـندم چـون بـاز بـسـتـه بـر کـهسـار |
| یکی بـه رحـمت بـر جـان و بـر تـنم بـخشای | که من نه در خور بـندم شهانه اهل حصار |
| نـگـاه کـن کـه چـه نـیرنـگ ها و شـعـبـده ها | بـه مـدحـت تـو بـرآرم ز جـان و دل هـر بـار |
| نه من کفایت عـرضـه همی کنم بـه سـخـن | تـوان سـتـود فـلـک را بـه رتـبــت و مـقـدار |
| تـکـلـفـی نـشـود در مـثـل بــه حـلـم جـبــال | تــعـذری نـبــود در سـمـر بــه جـود بــحـار |
| چــه رنـج فــکـرت بــایـد کـشــیـد اگـر گـویـم | کــه آفــتــاب مـنـیـرســت و آســمـان دوار |
| گــزیـده تــر ز هـمـه دولــتــســت دولـت تــو | گزیده تـر ز همه فصـل هاسـت فصل بـهار |
| بــه پـایـه ای ز مـحـلـت نـمـی رسـد گـردون | پــدیـد بــاشـد کآخـر کـجــا رسـد گـفـتــار |
| اگـر ســزای تــو بــایـد هـمـی مـدیـح و ثــنـا | مگر گشـاده شـود بـر همه ملوک اشـعـار |
| هـمـیـشـه تـا زبــر گـوی بــی مـدار سـپــهـر | نـجـوم و چـرخ نـیاسـاید از مـسـیر و مـدار |
| خــدایــگــانــا چـــون آفــتـــاب مــلــک افــروز | زمــانـه دارا چــون آســمــان زمـانـه گــذار |
| نـظـاره گـاه تــو بــر تــخـتــگـاه بــاد و چـمـن | نشـسـتـگـاه تـو از ملـک فـرق بـاد و کـنار |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
