ساسان جهانبین – میخ تابوت

می رَوَم زین وطن خسته ی درمانده تن
پشت پابر من وهر بنده ی ِ قابل نزنید

گرچه دادم دل خودرابه تمنای دلش
طبل رسواشدن این دل غافل نزنید

تیرمژگان سیاهش به دلم کار است
بیش ازاین بارِنمک بازبه این دل نزنید

دفتر عمرِمن ای دوست نشانی غم است
روی غمنامه ی ما مُهربه باطل نزنید

من که مُردم بخداخودبخودی، ازغم او
برتن مرده ی ما زهرِ هلاهل نزنید

صبرِ ساسان نه تمام است خدا را مددی
میخ تابوت وی اینگونه به عاجل نزنید

ساسان جهانبین