سارا عثمان
خانم “سارا عثمان” (به کردی: سارا عوسمان)، متخلص به “سارا گیان”، شاعر کرد زبان، زادهی ۱ مه ۱۹۹۱ میلادی، در سلیمانیه است.
─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─
(۱)
دلتنگتم، چنانکه
فقط این غروب از عمرم باقی مانده باشد و
من نتوانم ببینمت.
دوستت دارم، چنانکه
آن اندازه از جانم مانده باشد،
که فقط عشق تو را دریابد.
(۲)
درد وجود دارد
بیماری وجود دارد
و مرگ نیز…
گرچه آدمی خودخواهانه،
همه چیز برای خود خواهان است…
و چه غریب و غمناک است
وقتی میفهمی،
آدم به دنیا میآید برای مردن…
(۳)
نوشته بودی:
تا که سرمای اینجا اذیتت نکند
موسوم شکفتن شکوفهها برگرد پیشم.
و نوشته بودی:
حتا اگر درختان جوانه نزنند،
باز هم من میل دیدارت را دارم.
(۴)
زن بودنم،
هزار شاخه گل خواهد داد،
با هر نگاه مهربانش…
(۵)
چون به آغوشم میکشی
گرم گرم میشوم
و برف زمستان را انتظار میکشم.
و وقتی نیمه شبها
هرم نفسهایت بر تن میوزد
خنک خنک میشوم
و روزهای گرم تابستان را میطلبم.
(۶)
آنکسی که میرود
هیچگاه چنان آنکه
تنهایش گذاشتهاند
غمگین نمیشود.
(۷)
به او گفتم:
هر غروب
عطر چمنهای باران زده را میدهی!
مرا گفت:
زنانگیات در نگاهم
هزار شاخه گل زیبا میرویاند.
نگارش و ترجمه:
#زانا_کوردستانی