علی حاتمیان
پرده ها را کنار بزن
بگذار جان بگیرد این افسرده ی نابکار
بگذار هوس زندگی جان بگیرد در رگ خشک مجنون.
فریادت به افق، تازیانه ها خواهد زد…
خاطرات پریدن و دویدن با دوست گذشت،
خاطرات نو آغاز کن…
درگذر از این کوردل افسرده؛
در امواج خورشید دست و پایت را جانی دوباره ببخش…
سریع تر بدو، روشنایی کمی جلو تر است.
بخش شعر سپید | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
