بوی عید آمد مرا با خود به شهر کودکی برد
همان شهرسراسر سادگی برد
تمام کوچه هایش غرق شادی وترانه
سراسر قصه بود وخنده های کودکا نه
همان شهری که سالها دور از ریا بود
نبود رنگ ریا آنجا فقط رنگ خدا بود
کنار هفت سین رخت نو وتنگ بلورین
نگاه مهربان مادر آن لبخند شیرین
به دست کوچکم عیدی چو دادند
توگویی گنج دنیا را کف دستم نهادند
کنار مهربانان بی خبر از رنج هستی
جدا از این همه خودخواهی ودنیا پرستی
چه شد آن شهر زیبایم کجا رفت؟
تمام سادگی هایم چرا رفت؟
همان شهرسراسر سادگی برد
تمام کوچه هایش غرق شادی وترانه
سراسر قصه بود وخنده های کودکا نه
همان شهری که سالها دور از ریا بود
نبود رنگ ریا آنجا فقط رنگ خدا بود
کنار هفت سین رخت نو وتنگ بلورین
نگاه مهربان مادر آن لبخند شیرین
به دست کوچکم عیدی چو دادند
توگویی گنج دنیا را کف دستم نهادند
کنار مهربانان بی خبر از رنج هستی
جدا از این همه خودخواهی ودنیا پرستی
چه شد آن شهر زیبایم کجا رفت؟
تمام سادگی هایم چرا رفت؟
شاعر رودابه دعوتی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
