این مجموعه‌ی شعر 101 سروده ی سارا محمدی اردهالی را دربرمی‌گیرد. از مؤلفه‌های قابل پی‌‌گیری در بیش‌تر اشعار این مجموعه حضور صدا یا راوی‌ای عموما ً زنانه با لحن اول شخص و نیز نگاهی طنزآمیز در برابر مسائل گوناگون است، از سیاست و تاریخ گرفته تا نوستالوژی‌های فردی و روابط عاشقانه‌ی شخصی. مجموعه شعر پر و پیمان سارا محمدی، خبر از حضور شاعری خوب در زبان فارسی می‌دهد. مهم‌ترین نکته‌ای که در شعرهای این شاعر نظر مخاطب را جلب می‌کند، این است که محمدی شاعر راحت شعر می‌نویسد و این کار ساده‌ای نیست.
پیاده روها تنهایند/ تاکسی‌ها می‌روند ته دنیا/ در هیچ سقوط می‌کنند/ کسی از این که درخت‌ها/ بیهوده روی یک پا ایستاده‌اند/ نه خنده‌اش می‌گیرد/ نه تعجب می‌کند/ کافه‌ها روزنامه‌ی قدیمی بالا می‌آورند/ رهگذران ناشناس سرگیجه دارند/ آسمان برای زمین/ زمین برای آسمان شانه بالا می‌اندازد/ کسی رفتنت را به عهده نمی‌گیرد/ مواظب خودت باش/ این هم بین خودمان باشد/ سری را که درد می‌کند/ دستمال نمی‌بندند. (صفحات 24 و 25)
