شــرط اســت وفــا بـــه عــهــد کــردندر پـــاس عـــهـــود جـــهـــد کـــردنسـفـری کـه ازیـن بــلـنـد مـهـد اسـتیک نـکـتـه ازان وفـا بـه عـهـد اسـتآنـ…
| شــرط اســت وفــا بـــه عــهــد کــردن | در پـــاس عـــهـــود جـــهـــد کـــردن |
| سـفـری کـه ازیـن بــلـنـد مـهـد اسـت | یک نـکـتـه ازان وفـا بـه عـهـد اسـت |
| آنــســت هــمــیـشــه مــرد را جــهــد | کـــایــد بـــیــرون ز عـــهــده عـــهــد |
| مـجــنـون کـه وفـا بــه عـهـد مـی کـرد | در رفــتــن کـعــبــه جــهـد مـی کـرد |
| از مــنــزل دوســت بـــی ســر و پـــای | شــد بـــادیــه گــرد و راه پـــیــمــای |
| از گــرمـی ریـگ و ســخــتــی ســنـگ | کــرد آبــلــه پــای ســعــی او لــنـگ |
| از بــس کــه شــد از شــکــاف رنـجــه | شـد پـاشـنه شـاخـه ها چـو پـنـجـه |
| بــــودی کـــف پــــاش گـــاه رفــــتــــار | نــعــلــیــن هــزار مــیــخــی از خــار |
| ســاقــش شــده صــد قــلــم ز خـــاره | کـــــردی ز مـــــیــــان ره کـــــنــــاره |
| بـــر صـــفــحـــه ریــگ ازان قــلــم هــا | از مـــحـــنــت خـــود زدی رقـــم هــا |
| گـاهـی قـدمـش ز بــس شــدی ریـش | چـون کـو رفـتـی بـه پـهلـوی خـویش |
| گـــاهـــی بـــودی بـــه پـــویـــه اش رو | چــون نــاقــه بــســتــه پــا بــه زانـو |
| ســـقــای عــطـــش ســـراب بـــودش | وز آبــــــلـــــه پـــــا در آب بــــــودش |
| نــانــش ز فــطــیــر مــاه و خـــور بـــود | آبـــــش ز تــــراوش جــــگــــر بـــــود |
| خـــوابـــش چـــو فـــتـــادن ذلــیــلـــان | بـــی خـــود تـــه دامــن مــغــیــلــان |
| هـر خــار شــدی بــه وقــت آن خــواب | بــهــر رگ جــان کــشــیـش قــلــاب |
| هـــم مـــرحـــلـــه مـــار و مـــور بـــا او | هــــمــــراه گــــوزن و گــــور بـــــا او |
| دیـــــوان و ددان رفـــــیـــــق راهـــــش | یـا او شــه و آن هـمــه ســپــاهـش |
| هـــر خــــامـــه ریـــگ را کــــه دیـــدی | حــرفــی ز نــگــار خــود کــشــیـدی |
| خــون از مــژه ریـخــتــی بــر آن حــرف | چـندان کـه شـدی بـه رنگ شـنگرف |
| چــون کــعــبــه روان ز بــعــد مـیـقــات | لـــبـــیــک زنــان شـــدی در اوقـــات |
| او بـــســـتـــه لــب از نــوای لــبـــیــک | لـیـلـی گـفــتــی بــه جــای لـبــیـک |
| چــشــمــش بــه ســواد مــکــه از دور | چـون شـد ز جـمـال کـعـبــه پــر نـور |
| آمـــد ز جـــمـــال لـــیـــلـــی اش یـــاد | بـــرداشـــت ز داغ شـــوق فـــریـــاد |
| زانــجـــا بـــه طـــواف خـــانــه زد گــام | نــگــرفــتـــه ز مــاه خــانــگــی کــام |
| انــداخـــت بـــه خـــانــه شـــعـــلــه آه | از فـــرقـــت روی خـــانـــگـــی مـــاه |
| زد بـــر در خـــانــه حـــلـــقـــه شـــوق | در گـردن جــان ز حــلـقـه اش طـوق |
| از حــــلـــقــــه غــــم در آن تــــک و دو | می جـسـت ز حـلقه اش بـرون شـو |
| آن گــه ز دو دیــده خــون دل ریــخـــت | در دامــن ســتــر کــعــبــه آویــخــت |
| کــای پـــرده نــشــیــن حــجـــلــه نــاز | وی عـــقـــده گـــشــــای پــــرده راز |
| در انــجـــمــن عـــرب نــشـــســـتـــی | بــازار هـمـه عــجــم شــکــســتــی |
| روی عـــرب و عـــجـــم بـــه ســـویــت | جــــان هـــمـــه مـــســـت آرزویـــت |
| در بــــادیـــه تــــو زیـــر هـــر ســـنـــگ | افـــتـــاده ســـر هــزار ســـرهــنــگ |
| سـنـگـی تـو و شـرک شـیـشـه خـانـه | دیـــده ز تــــو کـــســــر جــــاودانـــه |
| ریــگ حــرمــت بــه ســرمــه ســایـی | در چـــشـــم زمــانــه روشـــنــایــی |
| از خــوی مــن اســت هـرزه کــوشــی | وز دامــن تــوســت پـــرده پــوشــی |
| از پــــرده دری پــــنــــاه مــــن بـــــاش | بـــر تــوبــه گــری گــواه مــن بـــاش |
| از هــر چــه نــه نــیــک تــوبـــه کــردم | بـــد کــردم و لــیــک تـــوبـــه کــردم |
| مــعــشـــوق ازل کــه اوســـت پـــیــدا | در دیـــده عــــاشــــقـــان شــــیـــدا |
| عــمـری بــه درش نـشــســتــه بــودم | پـــیــمــان وفــاش بـــســتــه بـــودم |
| از هـر چــه مـرا شــکــســت پــیـمــان | هـسـتـم ز هـمـه کـنـون پـشـیـمـان |
| یــــارب ز هــــمــــه بـــــتـــــاب رویــــم | وز حـــرف هــمـــه ورق بـــشـــویــم |
| الــــــا ز هـــــوای روی لــــــیـــــلـــــی | وز دعــــــوی آرزوی لــــــیـــــلــــــی |
| لـــیــلــی ســـت امــیــدگـــاه جـــانــم | ســــرمـــایـــه عـــمـــر جــــاودانـــم |
| لــیـلــی ســتــن فــروغ بــخــش دیـده | و آرام ده دل رمــــــــــــــیـــــــــــــده |
| لـــیــلــی ســـت چـــراغ زنــدگـــانــی | نــــوبـــــاوه بـــــاغ کـــــامـــــرانــــی |
| او شـــاه ولـــایـــت نـــکـــویــیـــســـت | جـان تـن عـشـق و مـهـرجـوییـسـت |
| تـــا او شـــاه اســـت بـــنــده ام مـــن | تـــا او جـــان اســـت زنــده ام مـــن |
| هر کس که نه زنده زوست مرده ست | هر کس که نه گرم ازو فسرده ست |
| گــر جــمـلـه جــهـان شــونـد یـک رای | کــــز قــــاعــــده وفــــاش بـــــاز آی |
| حـاشـا کـه نـهم بـه سـویشـان گـوش | یـک لــحــظــه ازو کــنــم فــرامــوش |
| گـویـنـد بــه قـصـد حــج چــو مـجــنـون | آمــد ســر و پــا بـــرهــنــه بـــیــرون |
| زیــن واقــعــه اش پــدر خــبــر یــافــت | دنــبــالــه او چــو بــاد بــشــتــافــت |
| بـــا او بـــه طـــوافـــگــه قـــریــن بـــود | در وقــت دعــاش در کــمــیــن بـــود |
| بـــشـــنـــیــد چـــو آن دعـــا و زاریــش | قـــانـــون وفـــا و دوســـتــــداریـــش |
| دســت طـمـع از خــلـاص او شــســت | دیـگـر هـمـه جــا رضـای او جــسـت |
| در مـــحـــمـــل لـــطـــف و هــودج نــاز | آورد بـــه کـــوی لـــیــلـــی اش بـــاز |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
