رضا محمدصالحی – سودای رسیدن

دست آویخته بر خوشه ی پروین ِ خیال
آسمان !، یک دو نفس فرصت چیدن دارد !

چشم بر هم زدنی می گذرد از بر ِ ماه
که پلنگانه ، شبی قصد جهیدن دارد

صبحدم از نفس باد صبا می پرسید :
که نسیم ات چه زمان قصد وزیدن دارد؟

نکنَد رشته ی پیمان مرا با رفقا
تیزی فاصله ، آهنگ بریدن دارد ؟

آه ای آینه از رخ به رخی بیزارم
مگر این چهره ی درهم شده دیدن دارد ؟

بنشان بر لب خشکم لب باران زده را
جرعه ای عشق از این برکه چشیدن دارد
( رضا محمدصالحی)