رضا محمدصالحی – دلارام

فروغ ِمن از چشم ساقی به آفاق تابید
کنون شب شکن شوکت و وحشت ِ شام خویشم

اگر کافرم کرد عصیان ِ موی رهای تو درباد
در اقلیم عشق ات منادی اسلام خویشم

زدم تیشه بر کوه بد عهدی و خواب شیرین
که داروی بی وقت ِ سهراب ِ ناکام خویشم

مرا مژده چون می رسد از فراسوی ایام
چنان ماه در آسمان ِ سیه فام خویشم

**********
تقدیم به همراه همیشه ام …. همسرخوبم