رضا روزگر – مدارا کرده ام

ای تو پر رنگ ترین لوح به دیواره ی جانم
به خدا فکر تو هستم چون تویی چاره ی جانم
گر بیایی و ببینی جگر سوخته ام را
راز دل را به تو گویم به تو درباره ی جانم
خرم آن دم که بیایی و بگویم غم این دل
چه بگویم به تو از غم که تویی پاره ی جانم
تو به یک دم نروی از دل این عاشق مسکین
که من آواره ی عشقم که من آواره ی جانم
تو همانی که دلم در همه ی عمر طلب کرد
غم دوری ز تو ای جان غم همواره ی جانم
هر که دیدست جمالت به خدا گشته که عاشق
غم هجران تو ای ماه شده کفاره ی جانم