حرف دل را چون بگویم با زبــــان؟
نــی زبان و نــی به یک بیتی غریب
وصف قلبم را به هر یک نـــی توان
«آنچه یک دیــــــــدن کند ادراک آن
ســــــــــــــالها نتوان نمودن با بیان»
از قضا نقاشی ام هم خــــــوب نیست
چون بگویم زان دیــــــــار بی نشان؟
حاصل عمر درازم فـــــــــاصله است
ای خـــــــدا! دورم چرا از آن زمان؟
آن زمان و آن جهانی که خوش است
روزگارانی که نــــــــــی دارد خزان
هر زمانی را که دلتنگم بســــــــــــی
یاد آنجا می کند من را جــــــــــــوان
روح سرگردانم از آنجا خــوش است
گر روم آنجا بگردم شادمـــآــــــــــان
غصـــــــــــــه دارم از تن زندانی ام
از تن سنگیـــن دور از آسمــــــــــان
یاورانم در بقیــــع دفنــــــــــــــم کنید
گلسِتانست؛ گلسِتانست؛ گلسِتـــــــــان
«راضی» ار مرغ سحر بودی مـگر
می توانستی بگویی زان جهـــــــــان
شاعر رضا راضی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
