راضیه خدابنده – کاش خدا صحنه نمایی کند

روز و شبم را غم و هیهات بُرد
کاش خدا شعبده بازی کند

از قفسِ سردِ تنم شاکی ام
کاش دمی بنده نوازی کند

رو به کجا می روَد این قلبِ من
کاش که او اهلاً و هادی کند

بال و پرم را غمِ غربت شکست
کاش دراین میکده بازی کند

شاد نِی ام از شرر خفتگان
کاش که وِی دست درازی کند

هرچه نویسم همه عصیان گری است
کاش که خود قصه سرایی کند.

“راضیه خدابنده” (رازیل)