علی حاتمیان
حیف روزهایی که میرن و منو جا میذارن،
این روزا حرف دلمو به سکوت شب های تنهایی میسپارم…
به دقایق پریشانی
به تمام اون لحظات بیقراری
و سراسرم از این حس بی زندگانی!
به روزگار من برنگرد،
در دلم جایی برای گریستن بده،
و در دلت خودت را به دلم وصل کن…
چه بی احساسی ای چرخ،
چه بی معنایی ای زن!
تو را به تمام آن دنیای رویایی میسپارم
تو را در این اثر بی پرده مینگارم.
به تمام دلت عشق بپاش؛
که من دلت را به دل مرد بعدی میسپارم.
بخش شعر سپید | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران