چـنـد گـویی کـه نـشـنـونـدت رازچـند جـویی کـه می نیابـی بـازبـد مکـن خـو کـه طـبـع گیرد خـونــاز کــم کــن کــه آز گــردد نـازاز فـراز آمدی سـبـک بـه …
| چـنـد گـویی کـه نـشـنـونـدت راز | چـند جـویی کـه می نیابـی بـاز |
| بـد مکـن خـو کـه طـبـع گیرد خـو | نــاز کــم کــن کــه آز گــردد نـاز |
| از فـراز آمدی سـبـک بـه نشـیب | رنج بـینی که بـر شـوی بـه فراز |
| بـیشـتـر کـن عـزیمت چـون بـرق | در زمـانـه فــکــن چــو رعــد آواز |
| کـمـتـر از شـمع نیسـتـی بـفـروز | گـر سـرت را جــدا کـنـنـد بــگـاز |
| راسـت کـن لفـظ و اسـتـوار بـگـو | سـره کـن راه و پـس دلـیـر بـتـاز |
| خـاک صـرفـی بـه قـعـر مـرکـز رو | نور مـحـضـی بـه اوج گـردون تـاز |
| تـا نـیـابـی مـراد خـویش بـکـوش | تـا نـسـازد زمـانـه بــا تـو بـسـاز |
| گـر عـقـابـی مـگـیر عـادت جـغـد | ور پــلـنـگـی مـگـیـر خــوی گـراز |
| بـه کم از قدر خـود مشـو راضـی | بـین که گنجشک می نگیرد بـاز |
| بــــر زمـــیـــن فــــراخ ده نـــاورد | بـــر هــوای بــلــنــد کــن پــرواز |
| گر تو سنگی بـلای سختی کش | ور نه ای سنگ بـشکن و بـگداز |
| چند بـاشی به این و آن مشغول | شرم دار و بـه خـویشـتـن پـرداز |
| از دل و سـر مسـاز سـنگ و گهر | هـر چــه داری ز دل بــرون انـداز |
| نـیـز مـنـویـس نـامـه هـای امـیـد | بـیش مفـرسـت رقعـه های نیاز |
| جــز بــر صـاحــب اجــل مـنـصـور | آنـکـه مـهرش بـرد ز چـرخ نـمـاز |
| در صــفـت مـدح او چــو گـرد آیـد | لشکری کش ز عقل باشد ساز |
| مرکـب شـکـر او چـو رعـد بـکوب | عـلـم وصـف او چـه مـه بـه فـراز |
| حـمله ها بـر بـه طـبـع تـیغ گـذار | رزم هـا کـن بــه وهـم تـیـرانـداز |
| تــو بــهــی قــرعــه امــیــد بــزن | تــو بــری مــهــره مــراد بـــبـــاز |
| ور نــوای مـــدیــح خـــواهــی زد | رود کـــردار طـــبــــع را بـــنـــواز |
| حـرز جــان تــو بــس بــود ز بــلـا | مــدحــت شــهـریـار بــنـده نـواز |
| پـادشـاه بــوالـمـظـفـر ابــراهـیـم | آن زمــانــه نــهـاد گــردون ســاز |
| آنکه از عـدل و جـود او بـه جـهان | رنـج کـوتـاه گـشـت و عـمـر دراز |
| ای به هر حال چون عصای کلیم | تــیــغ بـــرانــت مــایــه اعــجــاز |
| مـهر مـجـدی بـر آسـمـان شـرف | روز از تــو بــتــافـت زیـب و بــراز |
| نـام تـو بــر نـگـیـن دولـت نـقـش | جـاه تـو بــر لـبــاس مـلـک طـراز |
| شــــــــــرف دودمـــــــــان آدم را | بـه حـقیقت تـویی و خلق مجـاز |
| صدفم من که در شـود بـه ثـبـات | هـر چـه آیـد مـرا بـه طـبــع فـراز |
| داریم همچـو مشـرکان بـه عذاب | ورچـه هرگـز نـخـوانـدمـت انـبـاز |
| شــده از مـن مـوافــقـان رنـجــور | شـده بـر مـن مـخـالـفـان طـنـاز |
| نـه غــم مــدح تــو ازیـن دل کــم | نه در سـعـی تـو بـر این تـن بـاز |
| خــواســتــم کــز ولـایـت مـهـرت | بـــروم جـــان مـــرا نــداد جـــواز |
| کـردم این گـفـتـه ها همه موجـز | که سـتـودست در سخـن ایجـاز |
| روز عــیـشــم نـداد خــواهـد نـور | تــا نـبــیـنـم چــو آفـتــابــت بــاز |
| تــا بــود صـبــح واشــی و نـمـام | تـــا بـــود ســـاعـــی و غـــمــاز |
| زیـن شــود بــاغ طــبــلـه عـطــار | زان شـــود راغ کـــلـــبـــه بـــزاز |
| بـر چـمن ورد و سرو ماند راست | بــه رخ و قــد لــعــبــتــان طــراز |
| همچـو ورد طـری بـتـاب و بـخـند | همچـو سرو سهی بـبـال و بـناز |
| بـــا عــلــو ســپــهــر بــادت امــر | بـــا ســعــود زمــانــه بـــادت راز |
| هـمــه فــردای تــو بــه از امــروز | هـمـه فــرجــام تــو بــه از آغــاز |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
