تــا نـگـردیـده اسـت خــورشـیـد قـیـامـت آشـکـارمشـت آبـی زن بـه روی خـود ز چـشـم اشـکـبـاردر بـیابـان عدم بـی تـوشـه رفتـن مشـکل اسـتدر زمــیــن چــه…
| تــا نـگـردیـده اسـت خــورشـیـد قـیـامـت آشـکـار | مشـت آبـی زن بـه روی خـود ز چـشـم اشـکـبـار |
| در بـیابـان عدم بـی تـوشـه رفتـن مشـکل اسـت | در زمــیــن چــهــره خــود دانــه اشــکــی بــکــار |
| مـزرع امـیـد را زیـن بــیـشـتـر مـپــسـنـد خـشـک | بــر رگ جـان نـشـتـری زن، قـطـره چـنـدی بــبــار |
| دیـــده بـــیـــدار مـــی بـــایـــد ره خـــوابـــیــده را | تـا نگردیده اسـت صبـح از خـواب غفلت سـر بـرآر |
| هـر کـه یک دم پـیـشـتـر بـرخـیـزد از خـواب گـران | گم نسـازد دسـت و پـا چـون کاهلان در وقت بـار |
| انـتــظـار شـهـپــر تـوفـیـق بــردن کـاهـلـی اسـت | خـویـش را افـتـان و خـیـزان بـر بـه کـوی آن نـگـار |
| مـــور را ذوق طــــلـــب آورد بــــال و پــــر بــــرون | غـیـرتـی داری، تــو هـم پــای طـلـب از گـل بــرآر |
| چند بـاشی همچو خون مرده پـنهان زیر پـوست؟ | همتـی کن، پـوست را بـشکاف بـر خود چون انار |
| چـند خـواهی در میان بـیضه بـود ای سست پـر؟ | بــال بــر هـم زن، بـرآ بـر بــام ایـن نـیـلـی حـصـار |
| تـا بـه کی در شیشـه افلاک بـاشی همچـو دیو؟ | نــالــه آتـــش فــشــانــی از ســر غــیــرت بـــرآر |
| رشـــتـــه طـــول امـــل را بــــاز کـــن از پـــای دل | از گـریـبــان فـلـک، مـانـنـد عــیـســی ســر بــرآر |
| شــبــنـم از روشـنـدلـی آیـیـنـه خــورشـیـد شــد | ای کـم از شـبـنم، تـو هم آیینه را کـن بـی غـبـار |
| مـشـت خـاکـی از نـدامـت بـر سـر خـود هم بـریز | بـادپـیـمـایی کـنـی تـا چـنـد چـون دسـت چـنـار؟ |
| آرزو تـــا چـــنـــد ریــزد خـــار در پـــیـــراهـــنـــت؟ | شـــعـــلــه ای بـــر خـــارخـــار آرزوی دل گـــمــار |
| پـــاک ســـاز آیـــیـــنـــه دل را ز زنـــگـــار هـــوس | تــا درآیـد شــاهـد غـیـبــی بــه روی چــون نـگـار |
| صحـبـت عشـق و خـموشی درنمی گیرد بـه هم | می شکافد سـنگ را از شوخ چـشمی این شرار |
| زود خــود را بـــر ســر بـــازار جــانــبـــازان رســان | چـون زنـان پــیـر در بــسـتــر مـکـن جـان را نـثــار |
| چــون لـب پــیـمـانـه مـی بــوســد دهـان تــیـغ را | هــر کـــه از آیــیــنــه آغـــاز، دیــد انــجـــام کـــار |
| نـیـسـت از زخـم کـجـک انـدیشـه پـیل مـسـت را | عــاشــق پـــر دل نــیــنــدیــشــد ز تــیــغ آبـــدار |
| ارمـغـانـی بـهـر یـوسـف بـهـتـر از آییـنـه نـیـسـت | چـــهــره دل را مــصــفــا ســـاز از گــرد و غــبـــار |
| بـر دو عـالـم آسـتـیـن افـشـان، یـد بـیـضـا بـبـیـن | پـاک کـن حـرف طـمـع از لـب، دم عـیـسـی بــرآر |
| مدت پـیش و پـس بـرگ خـزان یک سـاعت است | بــرگ رفـتـن سـاز کـن از رفـتـن خـویـش و تــبــار |
| صــلـح کـن از نـعــمـت دونـان بــه خــونـاب جــگـر | چـند روزی همـچـو مـردان بـر جـگـر دندان فـشـار |
| آنچه بـر خود می پـسندی، بـر کسان آن را پسند | آنچـه از خـود چـشـم داری، آن ز مردم چـشم دار |
| زخــم دنـدان نـدامـت در کـمـیـن فــرصــت اســت | بـر زبـان، حـرفـی کـه نـتـوان گـفـت آن را بـرمـیـار |
| تــا نــگــیـرد خــوشــه اشــک نــدامــت دامــنــت | در قــیـامــت آنـچــه نـتــوانـی درو کــردن، مـکــار |
| جـمـلـه اعـضـا بـر گـنـاه هـم گـواهی مـی دهنـد | روز مــحـــشــر در حــضــور حــضــرت پـــروردگــار |
| یـا زبــان بــنـدی بــرای ایـن گــواهـان فــکــر کــن | یا ز ناشـایسـتـه، چـشـم و گـوش و لـب را بـازدار |
| هر سـیه کـاری کـه اینـجـا سـینـه هـا را داغ کـرد | چـون پـلـنـگ از خـواب خـیزد روز مـحـشـر داغـدار |
| هر کـه چـون افـعـی در اینـجـا بـیگـنـاهان را گـزید | ســـر بـــرون آرد ز ســوراخ لــحـــد مــانــنــد مــار |
| هـر کـه اینـجـا دسـت رد بـر سـینـه سـایـل نـهـد | حـاجــب جــنـت گـذارد چــوب پــیـشـش روز بــار |
| تـیره روزان را درین منزل بـه شـمعـی دسـت گـیر | تــا پــس از مـردن تــرا بــاشـد چـراغـی بــر مـزار |
| چــون سـبــکـبــاران ز صـحــرای قـیـامـت بــگـذرد | هر کـه از دوش ضـعـیفـان بـیشـتـر بـرداشـت بـار |
| بــر حــریـر گـل گـذارد پــای در صـحــرای حــشــر | هـر سـبــکـدسـتـی کـه بــردارد ز راه خـلـق خـار |
| هـر کـه کـار اهـل حــاجــت را بــه فــردا نـفــکـنـد | روز مـحــشـر داخــل جــنـت شـود بــی انـتــظـار |
| جوی شیر و انگبین کز حسرتش خون می خوری | در رکـاب تـوسـت، گـر دل را کـنـی پـاک از غـبــار |
| حـــلــه فـــردوس کـــز نــورســـت تـــار و پـــود او | رشته های اشک تـوست آن حله ها را پـود و تـار |
| چــشـمـه کـوثــر کـه آبــش مـی دهـد عـمـر ابــد | دارد از چــشــم گــهــربـــار تــو نــم در جــویــبــار |
| داری آتــش زیـر پــا در کــار دنـیـا چــون ســپــنــد | در نـظــام کــار عــقــبــی، دســت داری در نـگـار |
| فـارغـی در دنـیـی از انـدیـشــه عـقـبــی، ولـیـک | فـکـر اسـبــاب زمـسـتـان مـی کـنـی در نـوبــهـار |
| نـفــس کــافــر کــیـش را در زنـدگـی در گـور کــن | تـــا بـــمـــانـــی زنـــده جـــاویـــد در دارالـــقـــرار |
| «ربــنــا انــا ظــلــمــنـا» ورد خــود کــن ســالــهـا | تـــا چــو آدم تــوبـــه ات گــردد قــبـــول کــردگــار |
| ورد خـود کـن «لـاتـذر» یک عـمـر چـون نـوح نـبـی | تـــا ز کــفـــار وجـــود خـــود بـــرانــگــیــزی دمــار |
| گـر همـه جـبـریل بـاشـد، اسـتـعـانـت زو مـجـوی | تــا شـود آتــش گـلـسـتــان بــر تـو ابــراهـیـم وار |
| صــبــر کــن مــانـنـد اســمـاعــیـل زیـر تــیـغ تــیـز | تـــا فـــدا آرد بـــرایـــت جـــبـــرئیــل از کـــردگـــار |
| دامـن از دسـت زلـیـخــای هـوس بــیـرون بــکـش | تــا شـوی چــون مـاه کـنـعـان در عـزیـزی نـامـدار |
| زیـــر پـــا آور هـــوای دیــو نـــفـــس خـــویـــش را | چون سلیمان حکم کن بر انس و جن و مور و مار |
| چــون کـلـیـم الـلـه، نـعـلـیـن دو عـالـم خـلـع کـن | تــا ز رود نــیـل، ســاغــر بــخــشــدت پــروردگــار |
| تـا بـرآیی هـمـچـو عـیـسـی بـر سـپـهـر چـارمـین | چـــارپـــای طـــبـــع را بـــگــذار در ایــن مــرغــزار |
| از صـراط الـمـســتــقـیـم شـرع، پــا بــیـرون مـنـه | تـــا تـــوانــی کــرد فــردا از صــراط آســـان گــذار |
| دسـت زن بــر بـر دامـن شـرع رسـول هـاشـمـی | زان کـه بـی آن بـادبـان، کـشـتـی نیاری بـر کـنـار |
| بـاعـث ایجـاد عـالـم، احـمـد مـرسـل کـه هسـت | آفــریـنـش را بــه ذات بــی مــثــالــش افــتــخــار |
| تــا نــیــامــد رایـض شــرع تــو در مــیــدان خــاک | سـرکـشـی نـگـذاشـت از سـر ابـلـق لـیل و نهار |
| کـفـر شــد بــا خــاک یـکـســان از فـروغ گـوهـرت | سـایه خـوابـاند علم، خـورشید چـون گردد سـوار |
| بــود چــشــم آفــریـنـش در شــکــرخــواب عــدم | کـز صــبــوح بــاده وحــدت تــو بــودی مـیـگـســار |
| ســاقـی ابــداع چــون مـهـر از لـب مـیـنـا گـرفـت | چــشــم بــیـدار تــو بــودش ســاغـر گـوهـرنـگـار |
| بـوسـه ها بـر دسـت خـود زد خـاتـم اسـتـاد صنع | تــا شــد از لـوح تــو نـقــش آفــریـنـش کــامـکــار |
| اهــــل دنــــیــــا را ز راز آخــــرت دادی خـــــبـــــر | خــوانـدی از پــشــت ورق، روی ورق را آشــکــار |
| مــحــو گــردیــدنــد از نــور تــو یــکــســر انــبــیــا | ریزد انـجـم، چـون شـود خـورشـید تـابـان آشـکـار |
| پـنـج نوبـت کـوفـتـی در چـار رکـن و شـش جـهت | هفـت اقـلـیم جـهـان را چـون شـتـر کـردی مـهـار |
| در ره دیـــن بـــاخـــتـــی دنـــدان گـــوهـــربـــار را | رخـنـه ایـن حـصـن را کـردی بــه گـوهـر اسـتــوار |
| از جـهان قـانع بـه نان خـشـک گـشـتـی، وز کـرم | نــعــمــت روی زمــیـن بــر امــتــان کــردی نــثــار |
| مـاه را کـردی بــه انـگـشـت هـلـال آســا دو نـیـم | مـلـک بـالـا را مـسـخـر سـاخـتـی زیـن ذوالـفـقـار |
| کـــردی انـــدر گـــام اول، ســـایـــه خـــود را وداع | چـون سـبـکبـاران بـرون رفـتـی ازین نیلی حـصـار |
| ســنـگ را در پــلــه مــعــجــز درآوردی بــه حــرف | سـاخـتـن خـصـم دو دل را چـون تـرازو سـنگسـار |
| چـون سلیمان اسـت کز خـاتـم جـدا افتـاده است | کـعـبـه تـا داده اسـت از کـف دامـنت بـی اخـتـیار |
| چـون بـهار از خـلق خـوش کـردی معـطـر خـاک را | «رحـمـت لـلـعـالـمـین » خـوانـدت ازان، پـروردگـار |
| بـا شـفـیع الـمـذنبـین، صـائب فـدای نـام تـوسـت | از ســر لــطــف و کــرم، تــقــصــیــر او را درگــذار |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
