فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 22 آبان 1403

پایگاه خبری شاعر

نـیـم شــبــی کــان مـلــک نـیـمـروزکــرد روان مـشــعــل گــیـتــی فــروزنـه فــلـک از دیـده عــمـاریـش کــردزهـره و مـه مـشــعــلـه داریـش کـردکـــرد…

نـیـم شــبــی کــان مـلــک نـیـمـروزکــرد روان مـشــعــل گــیـتــی فــروز
نـه فــلـک از دیـده عــمـاریـش کــردزهـره و مـه مـشــعــلـه داریـش کـرد
کـــرد رهـــا در حــــرم کــــایـــنـــاتهفت خط و چـار حـد و شش جـهات
روز شــــده بــــا قـــدمـــش در وداعزامــدنــش آمــده شــب در ســمــاع
دیـده اغــیـار گــران خــواب گـشــتکو سبـک از خـواب عنان تـاب گشت
بــا قــفــس قــالــب ازیــن دامــگــاهمــرغ دلــش رفـــتـــه بـــه آرامــگــاه
مـرغ پــر انـداخــتــه یـعــنـی مـلــکخــرقـه در انـداخــتــه یـعــنـی فـلـک
مــرغ الــهـیـش قــفــس پــر شــدهقـالـبــش از قـلـب ســبــکـتــر شـده
گـام بــه گـام او چــو تــحـرک نـمـودمـیـل بــه مـیـلـش بــه تـبــرک ربــود
چـون دو جـهان دیده بـر او داشـتـندسـر ز پــی ســجــده فـرو داشـتــنـد
پایش ازان پایه که سر پیش داشتمرحـله بـر مرحـله صد بـیش داشـت
رخـش بـلند آخـورش افـکـند پـسـتغـاشـیه را بـر کـتـف هـر کـه هسـت
بـحـر زمـین کـان شـد و او گـوهرشبـــرد ســپــهــر از پــی تــاج ســرش
گـوهـر شـب را بـه شـب عـنـبــریـنگـــاو فـــلـــک بـــرد ز گـــاو زمـــیـــن
او ســتــده پــیـشــکـش آن ســفــراز ســـرطـــان تـــاج و زجـــوزا کــمــر
خـوشـه کـزو سـنـبــل تـر سـاخـتـهســنــبــلــه را بــر اســد انــداخــتــه
تـا شـب او را چـه قـدر قـدر هسـتزهـره شـب سـنـج تـرازو بــه دسـت
ســنــگ ورا کــرده تـــرازو ســجــودزانــکــه بـــه مــقــدار تـــرازو نــبـــود
ریـخـتـه نـوش از دم سـیـسـنـبــریبـــر دم ایــن عـــقــرب نــیــلــوفـــری
چـون ز کمان تـیر شکر زخمه ریختزهـر ز بــزغــالـه خــوانـش گـریـخــت
یـوسـف دلـوی شـده چــون آفـتــابیـونـس حـوتــی شـده چــون دلـو آب
تـــا بـــه حــمــل تــخــت ثــریــا زدهلـشـگـر گـل خـیـمـه بــه صـحــرا زده
از گــــل آن روضــــه بــــاغ رفــــیـــعربـــع زمــیــن یــافــتــه رنــگ ربــیــع
عـشـر ادب خـوانـده ز سـبـع سـمـاعــذر قــدم خـــواســتـــه از انــبـــیــا
ســتــر کــواکــب قــدمـش مـیـدریـدسـفـت مـلـایک عـلـمـش مـیکـشـید
نـاف شـب آکـنـده ز مـشـک لـبــشنـعــل مـه افـکـنـده ســم مـرکـبــش
در شـــب تـــاریــک بـــدان اتـــفــاقبــــرق شـــده پـــویـــه پـــای بـــراق
کــبــک وش آن بــاز کـبــوتــر نـمـایفــاخــتــه رو گــشــت بــفــر هـمـای
ســدره شــده صــد ره پــیـراهـنـشعـــرش گــریــبـــان زده در دامــنــش
شـب شـده روز اینت نهاری شگرفگل شـده سـرو اینت بـهاری شـگرف
زان گل و زان نرگس کـانبـاغ داشـتنــرگــس او ســرمــه مــازاغ داشــت
چـون گـل ازیـن پـایـه فـیـروزه فـرشدست بـه دست آمد تـا سـاق عرش
هـمـسـفـرانـش سـپــر انـداخـتــنـدبــال شـکـسـتــنـد و پــر انـداخـتــنـد
او بـــتـــحـــیــر چـــو غــریــبـــان راهحـــلــقـــه زنــان بـــر در آن بـــارگــاه
پـرده نـشـینـان کـه درش داشـتـنـدهــودج او یـکــتــنــه بــگــذاشــتــنــد
رفــت بــدان راه کــه هـمــره نــبــودایـن قــدمــش زانــقــدم آگــه نــبــود
هـر کــه جــز او بــر در آن راز مــانــداو هـم از آمــیـزش خــود بــاز مــانــد
بـر سـر هـسـتـی قـدمـش تـاج بـودعــرش بــدان مــائده مــحــتــاج بــود
چـون بـه همه حـرق قلم در کشـیدز آســتــی عـرش عـلـم بــرکـشــیـد
تـا تـن هستـی دم جان می شمردخـواجـه جـان راه بـه تـن می سـپـرد
چـون بــنـه عـرش بـه پـایـان رسـیـدکـار دل و جـان بـه دل و جـان رسـیـد
تـن بـه گـهر خـانه اصـلی شـتـافـتدیده چـنان شـد کـه خـیالـش نیافـت
دیـــده کـــه نـــور ازلـــی بـــایــدشســر بـــه خــیــالــات فــرو نــایــدش
راه قــدم پـــیــش قــدم در گــرفــتپــرده خــلــقــت زمــیـان بــرگــرفــت
کــرد چــو ره رفــت زغــایــت فــزونســر ز گــریــبــان طــبــیـعــت بــرون
هـمــتــش از غــایـت روشــن دلــیآمـــده در مـــنــزل بـــی مـــنــزلـــی
غـیـرت ازیـن پـرده مـیـانـش گـرفـتحـیرت ازان گـوشـه عـنـانـش گـرفـت
پــرده در انــداخــتــه دســت وصــالاز در تـــعـــظـــیــم ســـرای جـــلــال
پــای شــد آمــد بــســر انـداخــتــهجــان بــه تــمـاشــا نـظـر انـداخــتــه
رفـت ولـی زحـمـت پــائی نـداشـتجـسـت ولی رخـصت جـائی نداشت
چـون سخن از خود بـه در آمد تـمامتــا سـخــنـش یـافـت قـبــول سـلـام
آیــت نـــوری کـــه زوالـــش نـــبـــوددید بـه چـشـمـی کـه خـیالـش نبـود
دیـدن او بــی عـرض و جــوهـرسـتکـز عـرض و جـوهر از آنـسـو تـرسـت
مطـلق از آنجـا کـه پـسـندیدنیسـتدیــد خـــدا را و خــدا دیــدنــیــســت
دیـدنــش از دیـده نــبــایـد نــهـفــتکــوری آنـکــس کـه بــدیـده نـگـفــت
دیـد پـیـمـبـر نـه بـه چـشـمـی دگـربلکه بدین چشم سر این چشم سر
دیــدن آن پـــرده مــکــانــی نــبـــودرفــــتــــن آن راه زمـــانـــی نـــبــــود
هـر کـه در آن پـرده نـظـرگـاه یـافـتاز جــهـت بــی جــهـتــی راه یـافــت
هـسـت ولـیـکـن نـه مـقـرر بــجــایهر که چـنین نیسـت نبـاشـد خـدای
کـفــر بــود نـفــی ثــبــاتــش مـکـنجــهـل بــود وقــف جــهـاتــش مـکـن
خـورد شـرابــی کـه حـق آمـیـخـتـهجـــرعـــه آن در گــل مــا ریــخـــتـــه
لـطـف ازل بـا نـفـسـش همـنـشـینرحــمــت حــق نــازکــش او نـازنـیـن
لـب بــه شـکـر خـنـده بــیـاراسـتــهامــت خــود را بــه دعــا خــواســتــه
هـمـتــش از گــنـج تــوانـگــر شــدهجــمـلــه مــقــصــود مـیـســر شــده
پـشـت قـوی گـشـتـه از آن بــارگـاهروی درآورد بــــــدیـــــن کـــــارگـــــاه
زان ســـفــر عــشـــق نــیــاز آمــدهدر نــفــســـی رفــتـــه و بـــاز آمــده
ای ســخــنـت مــهـر زبــانـهـای مــابــوی تــو جــانــداروی جــانـهـای مــا
دور سـخــا را بــه تــمـامـی رســانخـتـم سـخـن را بـه نـظـامـی رسـان

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج