ز غــزو بـــاز خــرامــیــد شــاد و بــرخــوردارعـلـاء دولـت مـسـعـود شـاه شـیـر شـکـارخـدای نـاصـر و نصـرت رفـیق و بـخـت قـرینظـفـر دلـیـل و زمـانـه …
| ز غــزو بـــاز خــرامــیــد شــاد و بــرخــوردار | عـلـاء دولـت مـسـعـود شـاه شـیـر شـکـار |
| خـدای نـاصـر و نصـرت رفـیق و بـخـت قـرین | ظـفـر دلـیـل و زمـانـه مـطــیـع و دولـت یـار |
| ســـپــــه بــــه غـــزو فـــروبــــرده و درآورده | بـه آتـش سـر خـنـجـر ز شـرک دود و دمـار |
| ز شـیـر رایـت هـمـواره پــیـشــه کـرده هـوا | ز شیر شـرزه تـهی کرده بـیشـه ها هموار |
| جــهـان فــروخــتــه زان رای آفــتــاب نــهـاد | بــه زیـر ســایـه آن چــتــر آســمـان کـردار |
| بــه بــاد مـرکـب کـرده بــهـار شـرک خــزان | بــه ابــر دولـت کـرده خــزان عــصــر بــهـار |
| فـکـنـده زلـزلـه سـخــت بــر مـسـام زمـیـن | نـهـاده ولـولـه صــعــب بــر ســر کـهـســار |
| بـه حـد تـیـغ زمـیـن را بـسـاط کـرده ز خـون | بــه گـرد رخـش هـوا را مـظـلـه زد ز غـبــار |
| خـدایگـانـا آن خـسـروی کـه گـرودن بـسـت | بــه خـدمـت تــو مـیـان بــنـده وار چـاکـروار |
| بــه طـوع و طــبــع کـنـد نـاصــر تــو را یـاری | بــه جـان و تــن نـدهـد حـاسـدتــر از نـهـار |
| ز رای تــســت خــرد را دلـیـل و یـاری مـگـر | ز دست تـست سخـا را منال و دست گزار |
| بــه غــزو روی نــهـادی و روی روز بــه گــرد | کـبـود کرده چـو نیل و سـیاه کرده چـو قـار |
| ز کـوه صـحــرا کـردی هـمـی ز صـحــرا کـوه | بـــه آن تـــنــاور صـــحـــرانــورد کــوه گــذار |
| حـصـار شـکـل هیونی که چـون بـرانگیزیش | بـه زخـم یشک سبـک بـرکند ز بـیخ حـصار |
| نـه بــازداردش از گـشـتـن آتـشـیـن مـیـدان | نــه راه گــیـردش از رفــتــن آهـنـیـن دیـوار |
| ز آب خـنـجــر تــو آتــشـی فـروخـت چــنـان | کز آن سـپـهر و ستـاره دخـان نمود و شرار |
| چـنان شـکفـت ز خـون مرغـزار کوشـش تـو | کـه نـصـرت و ظـفـر آورد شـاخ بأس تـو بـار |
| چـو آب و آتـش و بـادی بـه تـیغ و نیزه و تـیر | بـه وقت حـمله و هنگام رزم و سـاعت کار |
| ز پـشت پـیل تـو بـر مغز شیر بـاری خـشت | که پـیل شـیر شـکـاری و شـیر پـیل سـوار |
| کـدام خـسـرو دانی کـه نـه بـه خـدمـت تـو | گـرفــت آرزوی خــویـش را بــه مـهـر کــنـار |
| کـدام رای شـنـاسـی کـه نـه ز هـیـبـت تـو | کــمــنـد تــافــتــه شــد بــر مــیـان او زنـار |
| عــدوی تــو کـه گـرفــتــار کـیـنـه تــو شــود | شـکوه نایدش از شـرزه شیر و افعی و مار |
| چه جـست ز آتـش و خار نهیب تـو نشگفت | که سر دو کند نمایدش پـیش آتـش و خـار |
| چــو رزم را ســتــد و داد نــام نــیــک یـلــان | دو صف کشند دو سو خون دو رستـه بـازار |
| ز جـان فروشان در رستـه ها ز خـوف و رجـا | خـروش خیزد پـیش و پـس و یمین و یسار |
| مـبــارزت را بــر مــایـه ســود بــاشــد نـیـک | بــلـی و بــد دلـی آن جــا زیـان کـنـد بــازار |
| نـبــرده گـردان بــیـنـنـد چـون تـو را بــیـنـنـد | چــو آب و آتــش در شــور عـرصــه پــیـکـار |
| بـه حمله رخش بـرون داده رستـم داستـان | بــه ذوالــفــقــار زده چــنــگ حــیــدر کــرار |
| بـه سـوی دشـمـن تـو تـیـر تـو چـنـان بـپـرد | کـه از قـریـحــت و از دیـده فــکـرت و دیـدار |
| ز بـند شـسـت تـو اندر گشـاد چـون بـجـهد | عـجـب مکن که ز سـکانش بـگذرد سـوفار |
| جـهان نگـر ملـکـا تـا چـگـونه شـعـبـده کـرد | بــه اعــتــدال شــب و روز را نــهــاده قــرار |
| نـــگـــارگـــر فـــلـــک جـــادوی بـــهــار آرای | بــهـاری آورد ایـنــک چــو صــد هـزار نـگــار |
| هــوای گــریـان لؤلؤ فــشــانــد بــر صــحــرا | صـبـای پـویان شـنگرف ریخـت بـر کـهسـار |
| شـد از نـشــاط بــهـار جــمـال طـلـعـت تــو | شـکـوفـه هـا را از خــواب دیـده هـا بــیـدار |
| ز بــانـک مـوکـب رعـد و ز تـاب خـنـجـر بـرق | ســیــاه کــرد هــوا را ســـپـــاه دریــا بـــار |
| ز سـایـه ابــر بــگـسـتـرد فـرش بــوقـلـمـون | ز شـاخ بـلـبـل بـگـشـاد لـحـن مـوسـیـقـار |
| چـو بـاد گشـت بـه جـوی اندر آب و لاله نگر | چه مست گشت کز آن بـاده خورد بر ناهار |
| نــبــود بــایــد مــی خــواره را کــم از لــالــه | که هیچ لحـظه نگردد همی ز می هشـیار |
| بـه تـازه تـازه همی بـوستـان بـخندد خوش | بــه نـوع نـوع هـمـی آســمـان بــگـریـد زار |
| نشـاط جـوی و فلک را بـه کام خـود یله کن | نـبـید خـواه و جـهـان را بـه کـام دل بـگـذار |
| هـمـیشـه تـا بـه جـهـان زیر این دوازده بـرج | بود جهت شش و اقلیم هفت و طبع چهار |
| زمانه خـورده زمین را بـه طبـع در یک سـال | جــوان و پـــیــر کــنــد دور آفــتــاب دو بـــار |
| تـو را بـدانچـه کـنی رای پـیر و بـخـت جـوان | بـه حـل و عقد ممالک مشـیر بـاد و مشـار |
| ســر و دل فــرحــت را مــبــاد رنـج و مـلــال | گـل و مـل طـربــت را مـبــاد خــار و خـمـار |
| به نور و تابش بادی همیشه چون خورشید | بــه قــدر و رتــبــت بــادی چــو گــنــبــدوار |
| بـه فخر و محـمدت و شکر و مدح مستـظهر | ز عـمر و مملکـت و عـز و بـخـت بـرخـوردار |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
