از تـــیــر مــژه کــوه گــذارش دل عــاشـــقخـستـه شده و پـر خون همچـون گل ناریبـا دو لب چـون بـاده و بـا چـشم چـو نرگسبــا دو رخ چــون لـالـه و بــا …
| از تـــیــر مــژه کــوه گــذارش دل عــاشـــق | خـستـه شده و پـر خون همچـون گل ناری |
| بـا دو لب چـون بـاده و بـا چـشم چـو نرگس | بــا دو رخ چــون لـالـه و بــا زلـف چـو قـاری |
| در زلـفـش از آن دو رخ چـون لـاله نشـاطـی | در چشمش از آب دو لب چون باده خماری |
| زیـن عـشـوه فـروشـنـده پـیوسـتـه دروغـی | زین بـیهده اندیشـه بـگـسـسـتـه فـسـاری |
| چون آبـی و چون سیب ازین صد تـنه حوری | چــون نـار و چــو نـارنـگ ازیـن ده لــه یـاری |
| آتـش بـه تـن و جـان جـهـانـی زده و آن گـه | چـون آب نـبــیـنـیـش بــه یـک جـای قـراری |
| اینجـای ز بـی رحـمـی دلـسـوخـتـه قـومی | و آنجـای ز بـی شـرمی بـر سـاخـتـه کاری |
| هـم جــان ســر او کـه از آن مـاه نـخــواهـم | جـز بــوس و کـنـاری و حـدیـثــی و نـظـاری |
| ور خـواهـم ازو بــوس و کـنـاری ز بــخـیـلـی | چـون صـبـر مـن از مـن کـند آن مـاه کـناری |
| اینک که یکی هفـتـسـت کان ماه دو هفتـه | کــردســت کــنـاره ز پــی بــوس و کـنـاری |
| امــروز بــدیـدمــش بــه نـومـیـدی گــفــتــم | کـز ریـش مـنـت شـرم هـمـی نـایـد بــاری |
| دو لـعـل ز هـم بــاز گـشــاد از ســر طـعـنـه | افـروخــت دریـن دل ز سـر شـوخــی نـاری |
| گفـتـا کـه بـرو بـیش مکـن خـواجـه سـنایی | بــا مـا چـه حـسـابـت تـرا یـا چـه شـمـاری |
| سیمای تـو حقا که چـو زر بـاشد بـی سیم | گــلــزار نــیــابــی تــو مــشــو در گــلــزاری |
| بــی ســیـم ازیـن بــاغ بــر آراســتــه دانــم | والـلـه کـه نـیـابـی تـو ازیـن گـلـبــن خـاری |
| گـفــتــم کـه نـدارم چــکــنـم گـفــت نـگـارم | خـواهی کـه شـود کـار تـو ناگه چـو نگـاری |
| در پـــرده انــدیــشــه بـــیــارای عــروســی | پـس جـلوه کنش پـیش مهی شـاه تـبـاری |
| آن آیت احـسـان و شـرف زنـگـی مـحـسـن | کاسـوده شده از رسـتـه احـسـانش دیاری |
| آن بـحـر گـهـر پـاش کـه نـسـرشـت طـبـایع | همـچـون گـهر اندر گـهرش عـیب و عـواری |
| آن شـمـس عـطـابـخـش کـه ننهاد عـنـاصـر | همـچـون فـلـک اندر گـهرش دود و بـخـاری |
| دوزخ شـود از آتـش سـعیش چـو بـهشـتـی | گـلـبــن شـود از قـوت عـونـش چـو چـنـاری |
| حــزمـش کـنـد انـدر شـکـم خـاک مـقـامـی | حــلــمــش کــنــد انــدر گــهـر بــاد قــراری |
| حـقـا کـه بـه یک لـحـظـه ازین هـر دو بـرآیـد | در آتــــــش و در آب قــــــراری و وقــــــاری |
| ای زاده ز تــو طــبــع تــو از ســور ســروری | وی داده بـه تـو بــخـت تـو از مـهـر مـهـاری |
| در روی سـخـا از دل چــون بــحــر تــو آبــی | ونـدر دل بــخـل از کـف چـون ابــر تــو نـاری |
| چـون ذات هنر نیسـت در اوصـاف تـو عیبـی | چـون فعـل خـردنیسـت در اعمال تـو عـاری |
| نـه دایـره یـک لـحـظـه کـنـاره کـنـد از سـیـر | گــر بــروزد از مــوکــب عــزم تــو غــبـــاری |
| چــون لـعـل فـســرده شــود آب هـمـه دریـا | گــر تـــاب دهــد آتـــش عــزم تــو شــراری |
| ای مــرحــکــمــا را ز یـســار تــو یـمــیـنــی | وی مــر شــعــرا را ز یـمــیـن تــو یـســاری |
| بــر اســب امـیـد آمـده مــجــدود ســنـایـی | در زیــر پــی از بـــهــر کــفــت راهــگــذاری |
| زیـرا کـه ز بــی پــیـرهـنـی از قــبــل شــرم | در خـانه چـو خـفـاش بـدو مـانـده بـشـاری |
| از بـهر چـه گـوینـد فـضـولـان بـه یکـی کـنـج | چـون شـپــرکـی سـاخـتــه از روز حـصـاری |
| ای خــواجــه بــا جــود بــدان از قــبــل آنـک | دارم طـمـع از جـود تـو زین شـعـر شـعـاری |
| کـاین سـینه و پـسـتـان چـو دو خـرمن لـاله | گشتـسـت ز سـرما چـو یکی شاخ چـناری |
| چون قله دو پستانگه و چون شیر یکی ناف | چـون ماه یکی خـفتـه و چـون زهره زهاری |
| چـون گـرده پــیـه تــنـک آن کـون چـو دنـبــه | از پــــاره شــــلـــوار بــــرون آمـــده پــــاری |
| از پــاره شــلــوار هــمــی تــابــد لــعــلــش | چـون از تـنـکـی شـیشـه بـتـابـد گـل نـاری |
| از نـــازکـــی و تـــازگـــی و فـــربــــهـــی او | گـوی چـو نـگـاری کـه نـگـنـجـد بـه کـنـاری |
| بـی مـوی و در و دوغ فـرود آمـده مـشـکـی | چـون شـیـر و درو مـوی پــدیـد آمـده تــاری |
| ونـدر بــن ایـن سـفـجـه سـیـمـیـن کـفـیـده | نـابــوده و نـامــیـخــتــه آهـخــتــه خــیـاری |
| نـاداده یـکـی بـوسـه چـنـان کـایـد ازین لـب | ایـن فــربــه مـا بــر لــب و بــر فــرق نـزاری |
| ارزد بــرت ای کــون هــمــه خــوبــان دیــده | این شـخـص بـه دراعه و این کون بـه ازاری |
| بـا چـشـم چـو بـحـرم ز گـهر خـنـده نـگـاری | بـا عیش چو زهرم بـه شکر بـوسه شکاری |
| بـرگرد بـناگوش چـو عـاجـش خـط مشـکـین | چـون دای رخ کز شـب بـکشـی گرد نهاری |
| خـورشـیـد نـمـایـنـده بــتـی مـاه جـبــیـنـی | کـافـور بــنـاگـوش مـهـی مـشــک عــذاری |
| خوبـی خـطش بـین که بـر آن روی چـو لاله | کــرده ز ره غـــالــیــه آســـاش حـــصـــاری |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
