هم شـب مسـت وار و عاشـق واربــودم از روی دوســت بــرخــوردارگــه مــرا داد شــکــرش بـــوســـهگــاه ســروش مـرا گـرفــت کــنـارخوب حـالی و خوش نشاطی ب…
| هم شـب مسـت وار و عاشـق وار | بــودم از روی دوســت بــرخــوردار |
| گــه مــرا داد شــکــرش بـــوســـه | گــاه ســروش مـرا گـرفــت کــنـار |
| خوب حـالی و خوش نشاطی بـود | دوش بـــا روی او مـــرا نـــهــمـــار |
| چـه کنم قصـه تـا بـه روز بـداشـت | لــذت عــشــرتـــش مــرا بـــیــدار |
| در مــیـان ســخــن مــرا گــفــتــی | نیسـت امـسـال کـار تـو چـون پـار |
| حشمتـی داشتی تـو را بـه شکوه | همتـی داشـتـی تـو بـس بـسـیار |
| صـدره هـا دیـدمـت مـلـمـع نـقـش | جــبــه هـا دیـدمـت مـهـلـهـل کـار |
| چـه رسید و چـه اوفتـاد و چه شد | کـه درآمـد تـو را خـلـل بــه یـسـار |
| هم از اینسـان بـعید خـواهی رفت | شـوخـگـن جـبـه چـارکـن دسـتـار |
| سـخـت مـجـهـول نـیـسـتــی آخـر | عــور گــردی تـــو را نــیــایــد عــار |
| شــادی آمـد مـرا ازیـن شــفــقـت | خــنــده آمــد مــرا ازیـن گــفــتــار |
| گـفـتـم ای ماه روی مشـکـین زلف | بـــت دلــجــوی و لــعــبــت دلــدار |
| راسـت گـفـتـی و نـیک پـرسـیـدی | بشنو و گوش و هوش زی من دار |
| خـواجـه بـوالـفـتـح عـارض لـشـکـر | اصـــل حــــری و ســـیـــد احـــرار |
| بـــود گــشــتـــه مــرا خـــریــداری | کــه بـــدو تــیــز شــد مــرا بـــازار |
| صـید کـردی بـه جـود و شـکـر مـرا | آن مــه جــود ورز شــکــر شــکــار |
| جامه ها دادی مرا ز خاصه خویش | نــادره حــلــیــت و بـــدیــع نــگــار |
| کــارگــاهــی ز بــهــر مــن کــردی | شــب و روز از بــرای مـن بــر کـار |
| جـامـه هـا بــافـتـنـدی از پــی مـن | کـه نـبـافـد کـسـی بـه هـیچ دیـار |
| مـنـقـطـع شـد چـنـان ز مـن بـرش | کــه از آن نــزد مــن نـمــانــد آثــار |
| لـــاجـــرم جـــبـــه و دراعـــه مـــن | از عـتـابـی و بـرد گـشـت ایـن بـار |
| هـیـچ جــرمــی نـکــرده ام هـرگــز | کـــایـــد او را هـــمـــی زمـــن آزار |
| دوسـتـی ام چـنـان کـه او خـواهـد | کـه دعـا گـویمـش بـه لـیل و نـهار |
| مــادحــی ام چــنــان کــه او دانــد | گـفـتـه در مـدح او بـسـی اشـعـار |
| شــاعــری ام کــه هــیـچ بــرش را | هـیـچ وقــتــی نــکــرده ام انـکــار |
| کــهـتــری ام چــنـان کــه او گـویـد | بــــر مـــرادش مـــرا ره و رفـــتـــار |
| مـشـفـقـی ام چـنـان کـه او جـوید | کـه نـدارم خــبــر ز عـرض شــمـار |
| مـن نـدانـم همـی کـه یک رهکـی | از چـه مـعـنی گـرفـت کـارم خـوار |
| ای بــزرگـی کـه مـثـل تــو نـنـمـود | هـیـچ وقـتــی ســپــهـر آئیـنـه دار |
| بـــاغ عـــز تـــو را نـــدیــده خـــزان | مــی جــود تــو را نـبــوده خــمــار |
| روز اقــبـــال تــو نــبـــیــنــد شــب | گــل احـــســـان تـــو نــدارد خـــار |
| مــدحــت تــو شــرف دهـد ثــمـره | خــدمــت تـــو ســعــادت آرد بـــار |
| طــیـبــتــی شــاعـرانـه کـردم مـن | تــا نــبــنــدی دل انــدریـن زنــهـار |
| غــرض آن بــود تــا نـخــســت مـرا | فــهـم گــردد ز شــاعــری اســرار |
| قـصـه ای را کـه نظـم خـواهد کـرد | بـر طـرازد سـخـن بــدیـن هـنـجـار |
| گـر چـه در شـعـر تـیز دیـدار اسـت | از مــن افــزون نـبــاشــدش دیـدار |
| منم آن جـادوی سخن که بـه نظم | آرم انـدر خــزان بــه طــبــع بــهـار |
| در زمـانـه ز گـفـت هـای مـنـسـت | شــعــر هـامـون نـورد و کـوه گـذار |
| قــوت طــبـــع مــن کــنــد آســـان | هر چـه از بـاب شـعر شـد دشـوار |
| نـشـود جـز بــه مـن گـشـاده دری | کـه ضـرورت بــر آن زنـد مـســمـار |
| مـــر مــرا دولـــت تـــو فـــرمـــایــد | کـه هـمـیشـه هـمـی رود همـوار |
| مـهـربــان بــا تــو خــســرو عــالـم | وز تــــو خــــشـــنـــود ایـــزد دادار |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
