ز شــاه بــیـنـم دل هـای اهـل حــضـرت شــادهزار رحـمـت بـر شـاه و اهل حـضـرت بـادمـن ایـن نـشـاط کـه دیـدم ز خـلـق در غـزنـینبــدیـد خــواهـم تــا روز…
| ز شــاه بــیـنـم دل هـای اهـل حــضـرت شــاد | هزار رحـمـت بـر شـاه و اهل حـضـرت بـاد |
| مـن ایـن نـشـاط کـه دیـدم ز خـلـق در غـزنـین | بــدیـد خــواهـم تــا روز چــنــد در بــغــداد |
| ســپــه کـشــیـده و آراســتــه بــه داد جــهـان | بـه دسـت حـشـمت بـر کـنده دیده بـیداد |
| ابــوالـمـلـوک مـلـک ارســلــان بــن مـســعــود | خــدایـگــان جــهـانــدار شــاه شــاه نــژاد |
| شـهـی کـه زنـده شـد از دولـتــش هـزار هـنـر | کـه در جــلـالـت و دولـت هـزار سـال زیـاد |
| بــه کــامـگــاری بــر دیـده زمــانـه نـشــســت | قــدم ز رتــبــت بــر تــارک ســپــهـر نـهـاد |
| چــه روز بـــود کــه در بـــوتـــه ســیــاســت او | عــیـار مــلــک بــپــالــود خــنـجــر پــولــاد |
| چــهــارشــنــبـــه روزی کــه از چــهــارم چــرخ | سـعـود ریخـت همـی مـهر بـر تـکـین آبـاد |
| زمـیـن تـو گـویـی مـرخـصـم مـلـک را بــگـرفـت | بـدان زمـان کـه بـرآمـد از طـاغـیـان فـریـاد |
| گـهـی عـزیـمـت کـرد و گـهـی هـزیـمـت شــد | چـنانکه بـاشـد در پـیش بـاز گرسـنه خـاد |
| چــه مـنـفـعـت ز عـزیـمـت کـه آن نـبــود قـوی | چـه فـایده ز هزیمـت کـه آن نـیافـت نـهاد |
| خـــدایــگـــان زمــانــه مــظـــفـــر و مــنــصـــور | بـه زر فشـاندن بـر خـلق دسـتـها بـگشاد |
| بـه سـوی حـضـرت رانـد و نراند جـز بـه نشـاط | چـنانکـه زلـزله در کـوهسـار و بـحـر افـتـاد |
| بــه رای روشـن مـهـر و بــه قـدر عـالـی چــرخ | بـه حـزم ثـابـت کـوه و بـه عـزم نـافـذ بــاد |
| بـزرگ شـاهـا در هـر هنـر کـه شـاهی راسـت | زمانه چـون تـو ندید و سپـهر چـون تـو نزاد |
| کـدام دولـت و نـعـمـت گـمـان بــری کـه فـلـک | بـه وجـه هدیه و تـحـفـه بـر تـو نفـرسـتـاد |
| بـــه هــیــچ وقـــتـــی ایــن روزگـــار دولـــت را | خـــــدای دانــــد گــــر روزگــــار دارد یــــاد |
| ز ظــلــم زادن نـومــیـد گــشــت مــادر ظــلــم | در آن زمـان کــه اقــبــال دولــت تــو بــزاد |
| تـــو شـــاه رادی و در دهــر شـــاهــی و رادی | نه چون تو بـیند شاه و نه چون تو دارد یاد |
| بـه قـدر گـنـبــد گـردونـی ای هـمـایـون بــخـت | بـــدان مـــبـــارک دیــدار آفـــتـــاب نــهــاد |
| چـو مـن بــبــیـنـم بــر تـخـت خـسـروانـه تـو را | بــه دســتــگـاه فـریـدون و پــایـگـاه قـبــاد |
| جــز آن نــگــویـم شــاهـا کــه رودکــی گــویـد | خـدای چـشـم بــد از مـلـک تـو بـگـردانـاد |
| قـوی دلـســت بــه عـدل تــو کـهـتــر و مـهـتــر | تــوانــگــرســت ز جــود تــو بـــنــده و آزاد |
| چـو هیچ بـنـده بـه نزدیک تـو فـرامـش نیسـت | حـدیث خـود بـه تـقـاضـا نکـرد خـواهم یاد |
| بـه حـرص گـرم شـکـم نـیـسـتـم کـه کـرد مـرا | ثـبـات و صبـر قناعت زمانه سخـت استـاد |
| خـــدایـــگـــانـــا نـــوشـــادیـــســـت دولـــت را | بــخــواه مـایـه شــادی از آن بــت نـوشـاد |
| هـمـیـشـه تــا بــپــرســتــنـد مـایـه کـشـمـیـر | هـمــیـشــه تــا بــفــروزنـد مــایـه خــرداد |
| تو شاد باشی و خرم ز عمر و ملک که هست | زمین ز ملک تو خرم زمان به عدل تو شاد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
