چـو عشقی که بـنیاد آن بـر هواسـتچـنین فـتـنه انگـیز و فـرمانرواسـتعــجــب داری از ســالــکــان طــریــقکه بـاشـند در بـحـر معـنی غـریق؟بـه سـودای جـان…
| چـو عشقی که بـنیاد آن بـر هواسـت | چـنین فـتـنه انگـیز و فـرمانرواسـت |
| عــجــب داری از ســالــکــان طــریــق | که بـاشـند در بـحـر معـنی غـریق؟ |
| بـه سـودای جـانـان ز جـان مـشـتـغـل | بـه ذکر حـبـیب از جـهان مشـتـغـل |
| بــه یـاد حــق از خــلـق بــگــریـخــتــه | چنان مست ساقی که می ریختـه |
| نـــشـــایــد بـــه دارو دوا کـــردشـــان | که کس مطلع نیسـت بـر دردشـان |
| السـت از ازل همچـنانشـان بـه گوش | بــه فـریـاد قـالـوا بــلـی در خــروش |
| گـروهـی عــمـل دار عــزلـت نـشــیـن | قــدمـهـای خــاکـی، دم آتــشــیـن |
| بـه یـک نـعـره کـوهـی ز جـا بــرکـنـنـد | بـه یک ناله شهری بـه هم بـر زنند |
| چــو بــادنـد پــنـهـان و چــالــاک پــوی | چو سنگند خاموش و تسبـیح گوی |
| ســحــرهـا بــگـریـنـد چــنـدان کـه آب | فرو شوید از دیده شان کحل خواب |
| فرس کشته از بس که شب رانده اند | سـحـر گه خـروشان که وامانده اند |
| شــب و روز در بـــحــر ســودا و ســوز | نـدانـنـد ز آشـفـتــگـی شــب ز روز |
| چـنـان فـتـنـه بـر حـسـن صـورت نـگـار | کـه بــا حـسـن صـورت نـدارنـد کـار |
| نـدادنـد صـاحـبــدلـان دل بــه پـوسـت | وگـر ابـلـهی داد بـی مغـز کـوسـت |
| مـی صـرف وحـدت کـسـی نوش کـرد | کـه دنـیـا و عـقـبـی فـرامـوش کـرد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
