فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 27 اردیبهشت 1404

پایگاه خبری شاعر

در شکرگزاری عید و مدح خواجه محمد

مـــاه رمـــضـــان رفـــت و مـــرا رفـــتـــن او بــــهعـــیــد رمـــضـــان آمـــد، الـــمـــنـــه لـــلـــهآنـــکـــس کـــه بـــود آمـــدنــی آمـــده…

مـــاه رمـــضـــان رفـــت و مـــرا رفـــتـــن او بــــهعـــیــد رمـــضـــان آمـــد، الـــمـــنـــه لـــلـــه
آنـــکـــس کـــه بـــود آمـــدنــی آمـــده بـــهــتـــرو آنـکـس کـه بـود رفـتـنـی او رفـتـه بــده بـه
بـــــرآمــــدن عــــیــــد و بـــــرون رفــــتـــــن روزهسـاقـی بــدهـم بــاده، بـر بــاغ و بـه سـبـزه
مــن روزه بـــدیــن ســرخ تـــریــن آب گــشــایــمزان سـرخ تــریـن آب رهـی را ده و مـســتــه
بــرنـه بــه کــف دســتــیـم آن جــام چــو کــوثــرجـــام دگــر آور، بـــه کــف دســـت دگــر نــه
مـن مـی نـخــورم، تــا نـبــود بــر دو کـفــم جــامیـا سـاتـگـنـی بــر سـر خـوانـم نـنـهـی سـه
چون می بدهی، نوش همی گوی و همی باشچون می بخورم، جام همی گیر و همی جه
ور جــهـد کــنـد خــواجــه و گــویـد نـخــورم مــیبـا جـان و سـر سـلطان سـوگندش همی ده
ور خــواجــه اعــظــم قــدحــی کــهـتــر خــواهـدحـقـا کـه میش مـه دهی و هم قـدحـش مه
بـــر بـــار خـــدای رؤســـا خـــواجـــه مـــحـــمــدکــهـتــر بــر او مــهـتــر و مــهـتــر بــر او کــه
تــــایـــیـــد خـــدایـــی بــــه تــــن او مـــتـــنـــزلاقـــبـــال ســـمـــائی بـــه رخ او مــتـــوجـــه
پــاکـیـزه لـقـایـی کـه ز بــس حـکـمـت و جـودش«الـحـکـمـت و الـجـود سـری مـفـتـخـرا بـه »
آراســتـــه خــورشــیــد چــنــان ز ابـــر نــتـــابـــدکــــز دو رخ او تـــــابـــــد یــــزدانــــی فـــــره
دو ســاعــد او چــون دو درخــتــســت مــبـــارکانـگـشـت بــر او: شــاخ و بــر و جــود فـواکـه
بــدخــو شــود از عـشــرت او ســخــت نـکـوخــوعــاقــل شــود از عــادت او ســخــت مــولــه
پــرویـز مــلــک چــون ســخــن خــوب شــنـیـدیآن را که سخن گفتـی، گفتـیش که هان زه!
پـــرویـــز گـــر ایـــدون کـــه در ایـــام تـــو بـــودیبــودی هـمـه الــفــاظ تــرا جــمـلــه مــزهـزه
زیــرا کـــه حـــدیـــث تـــو بـــه ده راه نـــمـــایـــدگــفــتـــار جـــز از تـــو نــبـــرد راه ســوی ده
انــدر چــلــه جــهــل، کــمــالــت شــکــنــد تــیـروانـــدر گـــلـــوی آز، نـــوالـــت فـــکـــنـــد زه
کـوچــک دو کـفـت، مـه زد و دریـای بــزرگـســتبـــســیــار نــزارســت مــه از مــردم فــربـــه
از مـــــنـــــفـــــعـــــت دریــــا و ز مـــــردم دریــــابــسـیـار کـه و پــیـش خـرد مـنـفـعـتـش مـه
نــام خـــرد و فـــهــم نــکـــو مـــا ز تـــو بـــردیــمانـــگـــور ز انــگـــور بـــرد رنــگ و بـــه از بـــه
مـکـره بــه گـه بــخـل تــو بــاشـی و نـه مـطـواعمـطــواع گـه جــود تــو بــاشــی و نـه مـکـره
مـن بــنـده کـه نـزدیـک تــو شــعــر آرم، بــاشــمآســیـمـه ســر و ســاده دل و خــیـره و والـه
از بــی ادبــی بـــاشــد و از پــســت مــقــامــیسـجـع مـتــنـبــی گـفـتـن، پــیـش مـتــفـقـه
ای خــواجــه فــرخــنــده، ار ایـدون کــه نــیـامــدایـن شـعـر تـو نـیـکـوتــر از آن روز دوشـنـبــه
مــعـــذور هــمــی دار کـــه ایــن بـــار دگــر مــنشـعـریـت بــیـارم کـه بــود صـد ره از یـن بــه
تــــا راه تـــوان یـــافـــت بــــه دریـــا ز ســـتـــارهتــا دور تــوان گـشـت بــه تــوشـه ز مـهـامـه
بـــخــتــت ازلــی بـــاد و بـــقــایــت ابـــدی بـــادایــزد مـــرســـانـــاد بـــه روی تـــو مـــکـــاره

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج