مـــاه رمـــضـــان رفـــت و مـــرا رفـــتـــن او بــــهعـــیــد رمـــضـــان آمـــد، الـــمـــنـــه لـــلـــهآنـــکـــس کـــه بـــود آمـــدنــی آمـــده…
مـــاه رمـــضـــان رفـــت و مـــرا رفـــتـــن او بــــه | عـــیــد رمـــضـــان آمـــد، الـــمـــنـــه لـــلـــه |
آنـــکـــس کـــه بـــود آمـــدنــی آمـــده بـــهــتـــر | و آنـکـس کـه بـود رفـتـنـی او رفـتـه بــده بـه |
بـــــرآمــــدن عــــیــــد و بـــــرون رفــــتـــــن روزه | سـاقـی بــدهـم بــاده، بـر بــاغ و بـه سـبـزه |
مــن روزه بـــدیــن ســرخ تـــریــن آب گــشــایــم | زان سـرخ تــریـن آب رهـی را ده و مـســتــه |
بــرنـه بــه کــف دســتــیـم آن جــام چــو کــوثــر | جـــام دگــر آور، بـــه کــف دســـت دگــر نــه |
مـن مـی نـخــورم، تــا نـبــود بــر دو کـفــم جــام | یـا سـاتـگـنـی بــر سـر خـوانـم نـنـهـی سـه |
چون می بدهی، نوش همی گوی و همی باش | چون می بخورم، جام همی گیر و همی جه |
ور جــهـد کــنـد خــواجــه و گــویـد نـخــورم مــی | بـا جـان و سـر سـلطان سـوگندش همی ده |
ور خــواجــه اعــظــم قــدحــی کــهـتــر خــواهـد | حـقـا کـه میش مـه دهی و هم قـدحـش مه |
بـــر بـــار خـــدای رؤســـا خـــواجـــه مـــحـــمــد | کــهـتــر بــر او مــهـتــر و مــهـتــر بــر او کــه |
تــــایـــیـــد خـــدایـــی بــــه تــــن او مـــتـــنـــزل | اقـــبـــال ســـمـــائی بـــه رخ او مــتـــوجـــه |
پــاکـیـزه لـقـایـی کـه ز بــس حـکـمـت و جـودش | «الـحـکـمـت و الـجـود سـری مـفـتـخـرا بـه » |
آراســتـــه خــورشــیــد چــنــان ز ابـــر نــتـــابـــد | کــــز دو رخ او تـــــابـــــد یــــزدانــــی فـــــره |
دو ســاعــد او چــون دو درخــتــســت مــبـــارک | انـگـشـت بــر او: شــاخ و بــر و جــود فـواکـه |
بــدخــو شــود از عـشــرت او ســخــت نـکـوخــو | عــاقــل شــود از عــادت او ســخــت مــولــه |
پــرویـز مــلــک چــون ســخــن خــوب شــنـیـدی | آن را که سخن گفتـی، گفتـیش که هان زه! |
پـــرویـــز گـــر ایـــدون کـــه در ایـــام تـــو بـــودی | بــودی هـمـه الــفــاظ تــرا جــمـلــه مــزهـزه |
زیــرا کـــه حـــدیـــث تـــو بـــه ده راه نـــمـــایـــد | گــفــتـــار جـــز از تـــو نــبـــرد راه ســوی ده |
انــدر چــلــه جــهــل، کــمــالــت شــکــنــد تــیـر | وانـــدر گـــلـــوی آز، نـــوالـــت فـــکـــنـــد زه |
کـوچــک دو کـفـت، مـه زد و دریـای بــزرگـســت | بـــســیــار نــزارســت مــه از مــردم فــربـــه |
از مـــــنـــــفـــــعـــــت دریــــا و ز مـــــردم دریــــا | بــسـیـار کـه و پــیـش خـرد مـنـفـعـتـش مـه |
نــام خـــرد و فـــهــم نــکـــو مـــا ز تـــو بـــردیــم | انـــگـــور ز انــگـــور بـــرد رنــگ و بـــه از بـــه |
مـکـره بــه گـه بــخـل تــو بــاشـی و نـه مـطـواع | مـطــواع گـه جــود تــو بــاشــی و نـه مـکـره |
مـن بــنـده کـه نـزدیـک تــو شــعــر آرم، بــاشــم | آســیـمـه ســر و ســاده دل و خــیـره و والـه |
از بــی ادبــی بـــاشــد و از پــســت مــقــامــی | سـجـع مـتــنـبــی گـفـتـن، پــیـش مـتــفـقـه |
ای خــواجــه فــرخــنــده، ار ایـدون کــه نــیـامــد | ایـن شـعـر تـو نـیـکـوتــر از آن روز دوشـنـبــه |
مــعـــذور هــمــی دار کـــه ایــن بـــار دگــر مــن | شـعـریـت بــیـارم کـه بــود صـد ره از یـن بــه |
تــــا راه تـــوان یـــافـــت بــــه دریـــا ز ســـتـــاره | تــا دور تــوان گـشـت بــه تــوشـه ز مـهـامـه |
بـــخــتــت ازلــی بـــاد و بـــقــایــت ابـــدی بـــاد | ایــزد مـــرســـانـــاد بـــه روی تـــو مـــکـــاره |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج