سـاقـیـا چــون گـشـت پــیـدا نـور صـبــح از کـوهـسـاربـر صبـوحـی خیز و بـنشین جـام محـمودی بـیارآســـمــان گــشـــت از شـــعــاع آفــتـــاب آراســـتــ…
| سـاقـیـا چــون گـشـت پــیـدا نـور صـبــح از کـوهـسـار | بـر صبـوحـی خیز و بـنشین جـام محـمودی بـیار |
| آســـمــان گــشـــت از شـــعــاع آفــتـــاب آراســـتـــه | همچو شخص من به خلعت های خاص شهریار |
| گــر یـکــی خــورشــیـد بــاشــد بــر ســپــهـر آبــگـون | هسـت بـر خـلـعـت مـرا خـورشـید تـابـنـده هزار |
| ور بــود بــر چــرخ گـردنـده هـمـیـشـه ســعـد نـحــس | خلعتـم سعدیست کانرا هیچ نحسی نیست یار |
| پــادشــاهـا شــکــر تــو پــیـش کــه دانـم گـفــت مـن | جــز بــه پــیـش کــردگــار ذوالـجــلـال کــامـگــار |
| روز و شــب گــویـم الــهـی شــاه ســیـف الــدولــه را | در ثــبــات مـلــک شــاهـی و جــهـانـداری بــدار |
| می ده ای ساقی که روزی سخت خوب و خرم است | سـاتـکـینـی جـفـتـکـان بـر هر نـدیمـی بـرگـمـار |
| ور کـسـی گـویـد کـه مـسـتـم کـی تـوانـم خـورد مـی | کــن بــه نــوک مــوزه تــرکــانــه او را هـوشــیـار |
| گـو مـشـو مـسـت و بـه پـیش شـاه مـا هشـیار بـاش | زانـکـه بــاشـد پـیـش او هـشـیـار مـردم نـامـدار |
| کــو خــداونــدیـســت عــالــم در هـمــه انــواع عــلــم | یــادگــار از خــســروان کــو بـــاد دایــم یــادگــار |
| پـــادشـــاهــی را جـــمــال و شــهــریــاری را شـــرف | ســروری را اخــتــیـار و خــســروی را افــتــخــار |
| از ســنــان او هــمــی بــاشــد نــهـیـب انــدر نــهـیـب | زیـنـهـار از تــیـغ او خـواهـد بــه جــمـلـه زیـنـهـار |
| چـــون بـــرافــروزد حــســامــش در مــیــان مــعــرکــه | بـدسـگـالـش در دمـاغ خـویـشـتـن بـیـنـد شـرار |
| خـسـروا تــا پــادشـاهـی در جــهـان مـوجــود گـشـت | روزگــارت را هــمــی کــرد از زمــانــه اخــتـــیــار |
| چـون بــه تـخـت پـادشـاهـی بــرنـشـسـتـی در زمـان | پـادشـاهـی پـیـش تـو بــنـدد مـیـان را بـنـده وار |
| نــوبـــهــار بـــدســـگــالــان شــهــریــارا شـــد خـــزان | تــا رهـی را خــلـعــتــی دادی بــهـار انـدر بــهـار |
| تـــا هــمــی یــابـــد زمــیــن از دایــره دایــم ســکــون | تـا کـنـد پـیوسـتـه مـهـر از بـهـر این مـرکـز مـدار |
| کـــامــران و دیــرزی و شـــاه بـــنــد و شـــهــر گـــیــر | سیم بـخش و زر ده و دشمن کش و خنجر گذار |
| هـمـچــنـیـن مـر بــنـدگــان خــویـش را گــردان بــزرگ | گـه بـه خـلـعـت هـای فـاخـر گـه بـه زر بـا عـیـار |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
