دلـم ز انـدوه بــی حـد هـمـی نـیـاسـایـدتـنـم ز رنـج فـراوان هـمـی بــفـرسـایـدبـخار حسرت چون بـر شود ز دل به سرمز دیــدگـــانــم بـــاران غـــم فـــر…
| دلـم ز انـدوه بــی حـد هـمـی نـیـاسـایـد | تـنـم ز رنـج فـراوان هـمـی بــفـرسـایـد |
| بـخار حسرت چون بـر شود ز دل به سرم | ز دیــدگـــانــم بـــاران غـــم فـــرود آیــد |
| ز بس غمان که بدیدم چنان شدم که مرا | ازین پـس ایچ غمی پیش چشم نگراید |
| دو چـشـم مـن رخ من زرد دید نتـوانسـت | از آن بـه خـون دل آن را هـمـی بـیالـاید |
| کـه گـر بــبـیـنـد بــدخـواه روی مـن بــاری | بـه چـشـم او رخ مـن زرد رنـگ نـنـمـاید |
| زمـانـه بــد هـر جـا کـه فـتـنـه ای بــاشـد | چـو نو عروسـش در چـشـم من بـیاراید |
| چـو مـن بـه مهر دل خـویشـتـن درو بـندم | حـجـاب دور کـنـد فـتــنـه ای پــدیـد آیـد |
| فغان کنم من ازین همتـی که هر ساعت | ز قدر و رتـبـت سر بـر سـتـارگان سـاید |
| زمـانـه بــربــود از مـن هـر آنـچـه بـود مـرا | به جز که محنت من نزد من همی پاید |
| لـقـب نهادم از این روی فـضـل را مـحـنـت | مگـر کـه فـضـل من از من زمانه بـربـاید |
| فلک چـو شـادی می داد مر مرا بـشـمرد | کنون که می دهدم غـم همی نپـیماید |
| چـو زاد سـرو مرا راسـت دید در همه کـار | چـو زاد سـروم از آن هـر زمـان بـپـیرایـد |
| تـن ز بـار بـلـا زان همـیشـه تـرسـانسـت | کـه گـاهگاهی چـون عـندلیب بـسـراید |
| چــرا نـگـریـد چــشــم و چــرا نـنـالـد تــن | چـگونه کـم نشـود صـبـر و غـم نیفـزاید |
| کـه دوسـتـدار مـن از مـن گـرفـت بـیزاری | بـلی و دشمن بـر من همی بـبـخشاید |
| اگـر نـنـالـم گـویـنـد نـیـسـت حـاجـتـمـنـد | و گــر بــنـالــم گــویـنـد ژاژ مــی خــایـد |
| غـمـیـن نـبــاشـم از ایـرا خـدای عـزوجــل | دری نـبــنـدد تــا دیـگــری نـبــگـشــایـد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
