من اندر عیش و بـخـتـم در کمین بـودچه شاید کرد چون طالع چنین بـودزنـاگـه بــخـت وارون بـر سـرم تـاخـتاز آن خـوش زندگانی دورم انداخـتز هـر سـو دشـمـنـان…
| من اندر عیش و بـخـتـم در کمین بـود | چه شاید کرد چون طالع چنین بـود |
| زنـاگـه بــخـت وارون بـر سـرم تـاخـت | از آن خـوش زندگانی دورم انداخـت |
| ز هـر سـو دشـمـنـانـم را خــبــر شـد | حـدیث ما بـه هر جـائی سـمر شد |
| جـــهـــانـــی را از آن آگـــاه کـــردنـــد | ز وصـلـش دسـت مـا کـوتـاه کـردند |
| چـو خصمان را از این معنی خـبـر شد | حـکـایت بـعـد از این نـوع دگـر شـد |
| در این مـعـنـی بـسـی تـقـریر کـردنـد | بـه آخـر دسـت ایـن تـدبـیـر کـردنـد |
| که اینجـا بـودنش کاری اسـت دشوار | بـبـایـد رفـتـنـش زیـن مـلـک نـاچـار |
| بـر این انـدیـشـه یکـسـر دل نـهـادنـد | بـر او زین قـصـه رمـزی بـرگـشـادند |
| چو بشنید این سخن خورشید خوبان | ز رفتـن شـد تـنش چـون بـید لرزان |
| گـــــل انـــــدامـــــم درون پــــــرده راز | چـو غـنچـه تـنگ خـوئی کرده آغـاز |
| نــفـــیــر و نــالــه و شـــیــون بـــرآورد | خــروش از جــان مــرد و زن بــرآورد |
| فــغــان بــر گـنـبــد گــردان رســانـیـد | صــدای نـالـه بــر کـیـوان رســانـیـد |
| ز هر نـوعـی بـسـی در رفـع کـوشـید | غریمش هر سخن کو گفت نشنید |
| کــز ایــنــجـــا طـــاقـــت دوری نــدارم | چــنـیـن از عـقـل دسـتــوری نـدارم |
| بــه پـشـت بــادپـائی بــر نـشـانـدش | ز آب دیـــده در آذر نـــشــــانــــدش |
| بــراهـش بــا پـری هـمـداسـتـان کـرد | پـریوارش ز چـشـم مـن نـهـان کـرد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
